Προτάσεις «ευρωσκεπτικιστών» για «επανίδρυση της ένωσης» στη Γηραιά Ηπειρο

 Ενώ κλιμακώνεται η συζήτηση για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με πρωταγωνιστές τους λεγόμενους «ευρωπαϊστές», τις δικές τους «εναλλακτικές» μελετούν και οι δυνάμεις που κατατάσσονται στο αστικό ρεύμα του «ευρωσκεπτικισμού». Ετσι, στις 16 του περασμένου Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε στην Πράγα της Τσεχίας συνάντηση «ευρωσκεπτικιστικών» κομμάτων από πολλές χώρες της ΕΕ, όπως το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο (FN), η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το ολλανδικό Κόμμα Ελευθερίας (PVV), η ιταλική Λίγκα του Βορρά, το βελγικό «Vlaams Belang κ.λπ. Από την Ελλάδα συμμετείχε η «Νέα Δεξιά» του Φαήλου Κρανιδιώτη.

Τη συνάντηση φιλοξένησε το τσεχικό Κόμμα Ελευθερίας και Αμεσης Δημοκρατίας, του Τσεχο-ιάπωνα επιχειρηματία Τόμιο Οκαμούρα, με τον τίτλο «Για μια Ευρώπη των εθνικών κρατών, χωρίς την ΕΕ». Τα όσα ακούστηκαν εκεί επιβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχουν σινικά τείχη που χωρίζουν τους λεγόμενους «ευρωσκεπτικιστές» και τους λεγόμενους «ευρωπαϊστές», παίρνοντας υπόψη ότι και στο στρατόπεδο των δεύτερων εκφράζονται απόψεις για μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, με διαφορετικό βαθμό δέσμευσης και συνεργασίας ανάμεσα στα κράτη - μέλη.

Σε κάθε περίπτωση, αυτός που παραμένει σταθερός και αδιαπραγμάτευτος, είναι ο προσανατολισμός όλων των αστικών δυνάμεων στην κλιμάκωση της αντιλαϊκή πολιτικής, ως προϋπόθεση για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού, τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ, όσο και παγκοσμίως.

Τα «εναλλακτικά μοντέλα»
Ηταν ιδιαίτερα χαρακτηριστική η ομιλία της επικεφαλής του FN, Μαρίν Λεπέν, η οποία περιέγραψε την ΕΕ ως «καταστροφική οργάνωση», που «οδηγεί την ήπειρό μας στο χαμό της μέσω της διάλυσης» και εξέφρασε ανησυχία για την «αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής ιδέας», την οποία, όπως είπε, προκαλούν «κάθε μέρα, η ΕΕ, οι αποτυχίες της, η τεχνητή της διατήρηση μέσω περιορισμών»...

Μάλιστα, η Λεπέν ξεκαθάρισε ότι οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις μπορεί μεν να ασκούν κριτική στην ΕΕ αλλά ετοιμάζονται εντατικά για τις επόμενες ευρωεκλογές, με στόχο να καθοριστεί «ένα μοντέλο συνεργασίας για τους λαούς της Ευρώπης, εναλλακτικό στην ΕΕ, ένα μοντέλο που θα μπορούμε να υπερασπιστούμε, χέρι χέρι, σε όλη την ήπειρο, στις (επόμενες) ευρωεκλογές... Σε καθεμία χώρα μας, τα κόμματά μας θα έχουν την ευθύνη να μεταφέρουν αυτό το κοινό σχέδιο επανίδρυσης της (διακρατικής) οργάνωσης στη (Γηραιά) ήπειρο...».

Επιβεβαιώνοντας ότι το FN και τα «αδελφά» του κόμματα αναπτύσσονται στο φόντο της ανησυχίας για το προβάδισμα άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, η Λεπέν εξέφρασε την ετοιμότητά τους να διεκδικήσουν ενεργότερο ρόλο στη χάραξη της αντιλαϊκής πολιτικής, με την «ευελιξία» που κάθε φορά θα απαιτείται: «Πρέπει να είμαστε κατακτητές - συνέχισε -, πρέπει να αναπτύξουμε εκλογικές φιλοδοξίες που θα αποτελέσουν μέτρο του πολιτικού ρόλου που μας επιφυλάσσει η Ιστορία (...) Πρέπει να σχεδιάσουμε ένα είδος συνεργασίας που θα διαλέξουμε (εμείς) και δεν θα μας επιβάλουν (άλλοι), ένα είδος συνεργασίας που θα μεταβάλλεται ανάλογα με τις καταστάσεις και τα σχετικά συμφέροντα καθεμιάς από τις χώρες μας, εν συντομία - όπως θα λέγαμε στη Γαλλία - "μια συνεργασία αλά καρτ"».

Εκφράζοντας τις διαθέσεις του γαλλικού κεφαλαίου να πρωτοστατήσει γενικά στις διεργασίες «αναμόρφωσης» της ΕΕ, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, η Λεπέν σημείωσε μάλιστα ότι «από τη δική μας πλευρά έχουμε ξεκινήσει να συντάσσουμε ένα σχέδιο νέων Συνθηκών (...) Πρέπει να δώσουμε υπόσταση σε αυτό το εναλλακτικό σχέδιο. Πρέπει να του δώσουμε ένα όνομα. Στο FN, του δώσαμε το όνομα "Ενωση των Ευρωπαϊκών Εθνών"... Σας διαβεβαιώνω, δεν πρόκειται να απολέσουμε τις κυριαρχίες μας, αλλά, αντιθέτως, πρόκειται να ενωθούμε για να τις υπερασπιστούμε».

Την ίδια στιγμή, η Λεπέν προκάλεσε ερωτήματα γύρω από το πόσο αυτή η «εναλλακτική» στην ΕΕ «Ενωση των Ευρωπαϊκών Εθνών» θα είναι εντελώς εναλλακτική, εκφράζοντας κατά κάποιον τρόπο διαθέσεις να διερευνηθεί τι «προίκα» θα μπορούσε η ΕΕ να προσφέρει σε οποιαδήποτε νέου τύπου διακρατική συνεργασία στην ΕΕ. Ετσι, ανέφερε ότι η ένωση για την οποία το FN είναι έτοιμο να εργαστεί, αφορά «ένα πλαίσιο που (ήδη) υπάρχει» αλλά και που ταυτόχρονα «θα καθορίσουμε μαζί», όπως και ένα πλαίσιο «που (θα) αφήνει σε χώρες, που δε θέλουν να το χρησιμοποιήσουν, τη δυνατότητα να μείνουν σε απόσταση ή να ενταχθούν αν αλλάξουν γνώμη. Και όταν (θα) μπορούμε να μπούμε, θα μπορούμε και να βγούμε...». Η αντίληψή μας για την ευρωπαϊκή συνεργασία - ισχυρίστηκε η Γαλλίδα πολιτικός - «είναι πραγματιστική» και «επειδή τους σέβεται όλους, είναι βιώσιμη».

Ανήσυχοι για την άνοδο άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων
Εξίσου αποκαλυπτικές ήταν οι αναφορές στις κινήσεις άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, αποδεικτικές ως προς το ότι όλη η κουβέντα για το κατά πόσο τελικά η ΕΕ «ανταποκρίνεται» στις «ανάγκες των καιρών» δεν αφορά παρά το πόσο μπορεί τελικά ακόμα να συμβάλλει στην αναμέτρηση με αντίπαλα μονοπωλιακά και γεωπολιτικά σχέδια.

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες μάς λένε με την εκλογή Τραμπ "ξανά πρώτα η Αμερική" και επανεξετάζουν τα σύνορά τους. Η Ινδία θέλει να επανασυνδεθεί με την ταυτότητά της. Η Κίνα ξαναβρίσκει, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος, την ιδέα του Μέσου Βασιλείου. Και τι να πει κανείς για τη Ρωσία, που με ηγέτη, το γνωρίζουμε καλά, τον Βλαντιμίρ Πούτιν, υπερασπίζεται τα συμφέροντά της και μια πολυπολική αντίληψη για τον κόσμο. Ετσι, τη στιγμή που όλα τα μεγάλα κράτη του κόσμου ψάχνουν να ξαναβρούν τα σύνορά τους, να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους, να προστατευτούν από μια ξέφρενη παγκοσμιοποίηση, θα έπρεπε η Ευρώπη να κινηθεί αντίθετα (από τη σημερινή της πορεία), να προσπαθήσει - την ώρα που κινδυνεύει να εξαντληθεί - να αναστρέψει την πορεία της Ιστορίας...».

Η Λεπέν, δηλαδή, ομολογεί ανοιχτά ότι αγωνία του FN και των άλλων δυνάμεων που κατηγορούν την ΕΕ για «αποτυχίες» είναι το πώς η Ευρώπη (συνολικά αλλά και η ιμπεριαλιστική Γαλλία ειδικότερα, αφού δεν παύει να μιλά καταρχήν ως εκπρόσωπος του γαλλικού κεφαλαίου) θα μπορέσει να αναδιοργανωθεί, σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, πολιτικό, στρατιωτικό, για να «αντιμετωπίσει» τους κινδύνους που αυξάνει ο καλπασμός άλλων δυνάμεων, αλλά και η όξυνση της κόντρας με άλλες αναπτυγμένες δυνάμεις.

Τέλος, παρουσιάζοντας ένα πρώτο τρίπτυχο άμεσων στόχων του κόμματός της, μίλησε για την ανάγκη να:

-- «Διαμορφώσουμε μαζί ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα περιγράφει με ακρίβεια τα θεσμικά όργανα» (της νέας ένωσης).

-- «Να περιγράψουμε τη μεταβατική περίοδο ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην Ενωση των Ευρωπαϊκών Εθνών μετά από μια τεχνική, δικαστική και διπλωματική υλοποίηση μελέτης και τον καθορισμό χρονοδιαγράμματος».

-- «Να υπερασπιστούμε σε όλη την ήπειρο το σχέδιό μας για να βρεθεί χώρος για τους υποστηρικτές της ΕΕ».

Και η Λεπέν κατέληξε: «Φιλοδοξία μας είναι να δώσουμε στην Ευρώπη θεσμικά όργανα που προστάζει η αφοσίωσή της στην ελευθερία και απαιτεί η ανησυχία της για αποτελεσματικότητα. Ο χρόνος πιέζει! Ζήτω τα ευρωπαϊκά έθνη! Ζήτω οι ελευθερίες μας!».

Πιο «ελεύθεροι» κατά ανταγωνιστών και λαών
Φυσικά, το αν οι συμμαχίες των ευρωπαϊκών χωρών βαφτίζονται «εθνικές» ή «πατριωτικές» ή «ευρωπαϊκές» δεν αλλάζει σε τίποτα την ουσία, ότι αυτές εκφράζουν την τάξη που έχει την εξουσία, δηλαδή το κεφάλαιο, και εξυπηρετούν το αμείλικτο τσάκισμα των εκμεταλλευόμενων εργατικών μαζών. Η «ελευθερία» στην οποία ορκίζεται η Λεπέν και κάθε Λεπέν δεν είναι παρά η «ελευθερία», η αυτονομία και η ισχύς, κάθε μερίδας του κεφαλαίου να ξεζουμίζει όσο περισσότερο και όσο περισσότερους εργάτες μπορεί, και «ρουφώντας» τη δική τους εργασία να εκτοπίζει όλο και περισσότερους ανταγωνιστές, να γιγαντώνει τη δική του δύναμη, να συγκεντρώνει όλο και μεγαλύτερο μέρος του τεράστιου πλούτου που κανονικά ανήκει σε όσους τον παράγουν.

Από αυτήν τη σκοπιά ξεδιπλώνεται αυτή η συζήτηση και η αντιπαράθεση «ευρωσκεπτικιστών» και «ευρωπαϊστών».

Οπως φάνηκε και από την εκδήλωση στην Πράγα, η χάραξη γραμμής «υπεράσπισης της Ευρώπης» δεν θα είναι μια απλή διαδικασία για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Οπως δεν θα είναι απλή υπόθεση ούτε και η απόρριψη ή η αποδοχή της ΕΕ, με τη σημερινή της μορφή.


Α. Μ. https://www.rizospastis.gr/