Δευτέρα, Νοεμβρίου 10, 2014

LUXLEAKS: "ΝΟΜΙΜΗ" ΚΛΟΠΗ ΦΟΡΩΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ

                            

  



Το σκάνδαλο σε μια παράγραφο
απο το http://www.thepressproject.gr/
Αυτό που αποκαλύπτει σήμερα το ICIJ μέσω των συνεργαζόμενων με αυτό ΜΜΕ ανά τον κόσμο (δυστυχώς το TPP δεν έχει το status των ΝΕΩΝ, τα οποία ανέλαβαν τη διερεύνηση του ελληνικού τμήματος) είναι μια τεράστια υπόθεση φοροαποφυγής, στην οποία ενέχονται εκτός από πολυεθνικές και ισχυρά πολιτικά συμφέροντα. Πρόκειται για ένα νόμιμο σύστημα, σύμφωνα με το οποίο οι εταιρείες μπορούν να πετυχαίνουν ξεχωριστές συμφωνίες με κράτη προκειμένου να έχουν ειδική φορολόγηση. Το ICIJ σήμερα αποκάλυψε ότι οι αρχές του Λουξεμβούργου μέσω ελεγκτικών εταιριών έκαναν συμφωνίες με μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο προκειμένου να μεταφέρεται στο Δουκάτο η φορολόγηση των κερδών των εταιριών, νόμιμα, απλά... και εντελώς ανήθικα, αφού ουσιαστικά οι μεγάλες εταιρείες με αυτό τον τρόπο δεν φορολογούνται στις χώρες που δραστηριοποιούνται.   
......................................................

Η διαρροή απορρήτων εγγράφων συνολικού μεγέθους 28.000 σελίδων και η σχετική έρευνα που πραγματοποίησαν 80 δημοσιογράφοι της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων αποκάλυψαν ότι η  Coca-Cola, η Deutsche Bank, η ΙΚΕΑ και ακόμη 340 πολυεθνικές εταιρίες έχουν συνάψει πληθώρα μυστικών συμφωνιών με το Λουξεμβούργο που τους επέτρεψαν να αποφεύγουν τη φορολόγηση της πλειοψηφίας των κερδών τους και στερώντας πολύτιμα έσοδα από τις αιμορραγούσες οικονομικά κυβερνήσεις του πλανήτη.

Στα έγγραφα που διέρρευσαν  περιλαμβάνονται 548 ιδιωτικές «φορολογικές συμφωνίες», οι οποίες συνήφθησαν με τις αρχές  του Λουξεμβούργου μεταξύ 2002 και 2009, με σκοπό να παρέχουν στις εν λόγω επιχειρήσεις ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό έρευνες για κάποιες από αυτές τις ειδικές φορολογικές συμφωνίες που το Λουξεμβούργο προσέφερε απλόχερα σε επιχειρήσεις, όπως η ιταλική Fiat και  η  Amazon. Ωστόσο η έρευνα αυτή είναι σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με το μέγεθος της μηχανής φοροαποφυγής που είχαν στήσει οι μεγάλες εταιρίες ορκωτών λογιστών με τις αρχές του Λουξεμβούργου προς όφελος των κορυφαίων επιχειρήσεων του κόσμου.

Τα έγγραφα που ερευνήθηκαν περιλαμβάνουν μόνο τις συμφωνίες που διαπραγματεύθηκε για χάρη των πολυεθνικών με τις λουξεμβούργιες αρχές η PricewaterhouseCoopers (PwC), μια εκ των τεσσάρων μεγαλύτερων εταιριών ορκωτών λογιστών του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι το σύνολο των μυστικών συμφωνιών είναι πιθανότατα πολύ μεγαλύτερο από τις 548, στις οποίες εμπλέκεται η PwC. Προκειμένου τα κέρδη των πολυεθνικών να μεταφερθούν στο Λουξεμβούργο και να μπορεί να αξιοποιηθεί το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς εκεί, αξιοποιήθηκαν μια σειρά από τεχνάσματα με επίκεντρο τις ενδοομιλικές συναλλαγές των επιχειρήσεων.  


Δείτε ΕΔΩ τα έγγραφα.
http://www.icij.org/project/luxembourg-leaks/explore-documents-luxembourg-leaks-database  


Ο αμερικανικός κολοσσός ταχυμεταφορών FedEx Corp. ίδρυσε για παράδειγμα δύο θυγατρικές στο Λουξεμβούργο με σκοπό τη μεταφορά  των κερδών της των θυγατρικών της στο Μεξικό, τη Γαλλία και τη Βραζιλία -όπου η φορολογία ήταν υψηλή- προς τη θυγατρική της στο Χονγκ Κονγκ.Τα περισσότερα από αυτά τα κέρδη  μεταφέρθηκαν στο Λουξεμβούργο με τη μορφή αφορολογήτων μερισμάτων. Οι αρχές του Μεγάλου Δουκάτου παρείχαν στη Fedex συμφωνία, η οποία φορολογούσε μόνο το 0,25% του εκτός μερισμάτων εισοδήματος της Fedex ενώ άφηνε το υπόλοιπο 99,75% αφορολόγητο. Οι 343  εταιρίες που κατέφυγαν στη «Χώρα των Θαυμάτων»  αναζητώντας ευνοϊκές φορολογικές συμφωνίες προέρχονται από όλους τους τομείς οικονομικής δραστηριότητας. Είναι μεγάλες τράπεζες, εταιρίες ιδιωτικών συμμετοχών, hedge funds, εταιρίες ακινήτων, μεταποίησης, λιανικού εμπορίου, τροφίμων, μίντια, φαρμακευτικές κ.α.. 

Οι αποκαλύψεις ξεκίνησαν σε μια περίεργη χρονική συγκυρία, μερικά μόλις εικοσιτετράωρα μετά την επίσημη ανάληψη καθηκόντων προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που επί είκοσι περίπου έτη διετέλεσε πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών του Μεγάλου Δουκάτου. Στη διάρκεια της πολυετούς διακυβέρνησης του Γιούνκερ, το Λουξεμβούργο μετατράπηκε από παραγωγός χάλυβα σε ένα από σημαντικότερα  χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου, ανταγωνιστικό του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης και του Χονγγκ Κονγκ. Οι τράπεζες που έχουν παρουσία εκεί, διαχειρίζονται περιουσιακά στοιχεία ύψους 3,7 τρισ. δολαρίων, τα περισσότερα απ΄οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ. Περισσότερες των 170 από τις 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κόσμου έχουν υποκαταστήματα στο Λουξεμβούργο, ενώ όπως αποκαλύπτουν τα επίσημα στοιχεία του 2012, συνολικά  κέρδη 95 δισ. ευρώ των θυγατρικών των αμερικανικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό μεταφέρθηκαν εκεί. Για αυτά τα κέρδη τους οι αμερικανικές πολυεθνικές επιχειρήσεις φορολογήθηκαν από το Μεγάλο Δουκάτο με συντελεστή μόλις 1,1%.

Σε αντίθεση με άλλους φορολογικούς παραδείσους -όπως η Ιρλανδία που διαφημίζει ανοικτά τη πολύ χαμηλή φορολόγηση των επιχειρήσεων (12,5%)-, το Λουξεμβούργο έχει υιοθετήσει έναν σχετικά υψηλό φορολογικό συντελεστή 29% για τα επιχειρηματικά κέρδη. Ταυτόχρονα όμως προσφέρει και μυστικές συμφωνίες, οι οποίες περιορίζουν το φορολογητέο εισόδημα μιας επιχείρησης που έχει μεταφέρει τα κέρδη της εκεί, σε σχεδόν τίποτα. Έτσι ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής καταλήγει να είναι αρκετές φορές μικρότερος και του 1%.

Διόλου τυχαία, η PwC «πουλάει» στους πελάτες της το Λουξεμβούργο ως το μέρος του πλανήτη με τις «ευέλικτες και φιλόξενες αρχές, οι οποίες είναι εύκολες στην επαφή και προσφέρουν γρήγορες διαδικασίες λήψης αποφάσεων». Με άλλα λόγια, πουλάει ένα φορολογικό παράδεισο: μια χώρα στην οποία οι λογιστές σήμερα είναι τέσσερις φορές περισσότεροι από τους αστυνομικούς.

Σύμφωνα με το φορολογικό καθεστώς του Λουξεμβούργου, οι εταιρίες ορκωτών λογιστών μπορούν να υποβάλλουν προτάσεις για τις δομές των εταιριών των πελατών τους – οι οποίες έχουν σχεδιαστεί με στόχο την μείωση της φορολογίας- και στη συνέχεια να λαμβάνουν γραπτή διαβεβαίωση ότι το σχέδιο τους θα αντιμετωπιστεί  θετικά από το υπουργείο Οικονομικών του Δουκάτου. Οι πιο πολλές από τις ειδικές φορολογικές συμφωνίες που περιγράφουν τα ντοκουμέντα, εγκρίθηκαν από τις αρχές του Μεγάλου Δουκάτου μεταξύ 2008 και 2010 και αφορούν αμερικανικές, βρετανικές, γερμανικές, ολλανδικές και ελβετικές επιχειρήσεις. Τα έγγραφα δεν περιέχουν σαφή στοιχεία για το ακριβές ποσό των κεφαλαίων που μετακίνησαν μέσω Λουξεμβούργου οι πολυεθνικές. Λιγότερο από το 30% των φορολογικών συμφωνιών που αποκαλύπτονται στα έγραφα περιλαμβάνουν τα ακριβή ποσά που οι εταιρίες δήλωναν ότι σχεδίαζαν να επενδύσουν στο Λουξεμβούργο. Το συνολικό ποσό αυτών των συμφωνιών μεταξύ 2002 και 2010 έτσι εκτιμάται στα 215 δισ. δολάρια. Μέγεθος που πιθανότατα είναι περιορισμένο, αν αποκαλυφθεί ότι ανάλογες φορολογικές συμφωνίες συνήψαν για λογαριασμό ξένων επιχειρήσεων με το Λουξεμβούργο και οι άλλες ελεγκτικές εταιρίες.

Τα έγγραφα που διέρρευσαν από την PwC ήταν συνήθως 10-20 σελίδων έκαστο. Περιγράφουν με λεπτομέρειες τις διάφορες χρηματοοικονομικές στρατηγικές που χρησιμοποιήθηκαν και εν συνεχεία τη φορολογική μεταχείριση που η εταιρία ορκωτών λογιστών επεδίωξε για τους πελάτες της με τις προτάσεις της προς τις αρχές, π.χ. για τα μερίσματα που όφειλαν να είναι αφορολόγητα. Επί της ουσίας, οι λογιστές πρότειναν το φορολογικό σχεδιασμό των πελατών τους και οι αρχές του Λουξεμβούργου τον ευλογούσαν.

Αρκετές φορές οι συμφωνίες ήταν τόσο περίπλοκες που οι λογιστές της PwC περιελάμβαναν στις προτάσεις τους και διαγράμματα (για το πριν και το μετά) προκειμένου να κάνουν κατανοητό στις αρχές πως τα χρήματα μεταβιβάζονται από θυγατρική σε θυγατρική μεταξύ διαφορετικών χωρών και φορολογικών παραδείσων. Οι ειδικοί που μελέτησαν τα ντοκουμέντα τονίζουν επίσης ότι το  Λουξεμβούργο χρησιμοποιήθηκε από την PwC και τις πολυεθνικές σε συνδυασμό με άλλους φορολογικούς παραδείσους του πλανήτη όπως το Γιβραλτάρ,το Ντέλαγουερ και η Ιρλανδία. Τα ντοκουμέντα έδειξαν, για παράδειγμα, ότι η φορολογική συμφωνία που προσέφεραν οι αρχές του Λουξεμβούργου στην αμερικανική φαρμακευτική εταιρία Abbot Laboratories το 2009, περιελάμβανε 70 βήματα-μεταβιβάσεις κεφαλαίων, στα οποία συμμετείχαν θυγατρικές επιχειρήσεις από την Κύπρο και το Γιβραλτάρ. Η Abbot φαινόταν στο τέλος ότι επρόκειτο να «επενδύσει» στο Λουξεμβούργο 50 δισ. δολάρια.

Οι περισσότερες φορολογικές συμφωνίες εγκρίθηκαν και υπογράφηκαν από τον ίδιο αξιωματούχο των φορολογικών αρχών του Λουξεμβούργου, τον Μάριου Κολ, που είναι πια συνταξιούχος. Στους φορολογικούς κύκλους ήταν  γνωστός ως ο «Monseur Ruling» («κύριος απόφαση»).

O Kol είχε σκιαγραφηθεί από εφημερίδα του Βελγίου ως ο θεματοφύλακας της μοναδικής πόρτας μέσω της οποίας οι επιχειρήσεις μπορούν να μπουν στον φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως επικεφαλής της αρμόδιας υπηρεσίας Societes 6, ο Κολ επόπτευσε την έγκριση χιλιάδων φορολογικών συμφωνιών. Με βάση τα έγγραφα φέρεται να έχει υπογράψει έως και 39 τέτοιες συμφωνίες σε μια μόνο ημέρα. Η Wall Street Journal ανέφερε σε δημοσίευμα της ότι από τη στιγμή που ο Κολ συνταξιοδοτήθηκε, η απόφαση για την έγκριση μιας φορολογικής συμφωνίας παίρνει πια έως και έξι μήνες.

Η οικονομία του Λουξεμβούργου απεκόμισε σημαντικά οφέλη από την απασχόληση εκεί στρατιάς δικηγόρων, λογιστών και χρηματιστών οι οποίοι προσλαμβάνονται προκειμένου να εμφανιστούν ενώπιον των φορολογικών αρχών. Η PwC μόνο απασχολούσε το 2013 περισσότερους από 2.300 υπαλλήλους στο Λουξεμβούργο, ενώ  επρόκειτο να προσθέσει εκεί άλλους 600 το 2014.Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά ότι το Λουξεμβούργο είχε το 2013 το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον πλανήτη - 112.473 δολάρια ανά άτομο - υπερδιπλάσιο του αντίστοιχου των ΗΠΑ (53.001 δολάρια), της Γαλλίας (44.099 δολάρια) και της Βρετανίας (39.372 δολάρια).

Οι εταιρίες ορκωτών λογιστών και οι αρχές του Λουξεμβούργου εφήρμοσαν αναρίθμητες μεθόδους για τη μείωση της φορολογητέας βάσης των επιχειρήσεων. Για παράδειγμα, περίπου το 80 % των κερδών από τα πνευματικά δικαιώματα για πατέντες και εμπορικά σήματα εξαιρούνται στο Λουξεμβούργο από τη φορολόγηση. Οι εταιρείες που διατηρούν θυγατρικές στο Λουξεμβούργο χρησιμοποιούσαν ακόμη το εργαλείο της παροχής υβριδικού χρέους, προκειμένου να μεταφέρουν μέσω είσπραξης των τόκων τα κέρδη από τις χώρες με υψηλή φορολογία.

Τα κέρδη αυτά αντιμετωπίζονται στο Λουξεμβούργο ως πληρωμές τόκων και μπορούν να αφαιρεθούν από τη φορολόγηση. Επίσης στη χώρα της μητρικής εταιρίας τα κέρδη μπορούν να αντιμετωπιστούν  ως μερίσματα και να τύχουν έτσι φορολογικής απαλλαγής στο Λουξεμβούργο. Η Ε.Ε. απαγόρευσε πρόσφατα τη χρήση των υβριδικών δανείων, που εκμεταλλεύονται τις διαφοροποιήσεις μεταξύ των φορολογικών συστημάτων των χωρών για τις εταιρείες που έχουν έδρα στην Ευρώπη. Το Λουξεμβούργο και άλλα μέλη της Ε.Ε. έχουν περιθώρια ως το τέλος του 2015 για την ένταξη αυτής της απαγόρευσης στο εσωτερικό τους δίκαιο.


Όπως και σε πολλούς άλλους φορολογικούς παραδείσους του κόσμου, το γραφείο μιας θυγατρικής εταιρίας στο Λουξεμβούργο μπορεί να είναι απλά και μόνο ένα γραμματοκιβώτιο. Τα κτίρια των γραφείων στην πόλη του Λουξεμβούργου είναι γεμάτα από πινακίδες εταιρικών επωνυμιών. Ελάχιστες εταιρίες όμως έχουν κανονικά γραφεία με εργαζόμενους. Ετσι ένα κτίριο της Rue Guillaume Kroll αποτελεί έδρα για περισσότερες από 1.600  εταιρίες ενώ ένα άλλο της Avenue Charles de Gaulle για 1.450.

Οι εταιρείες αυτές όμως μπορεί να αντιπροσωπεύουν τεράστια ποσά. Μόνο από τις ΗΠΑ, οι επενδύσεις στο Λουξεμβούργο ανήλθαν πέρυσι στα 416 δισεκατομμύρια δολάρια. Από αυτό το ποσό τα περισσότερα  -343 δισ. δολάρια- ήταν τοποθετημένα μέσω εταιρειών συμμετοχών οι οποίες αποτελούν οχήματα κατοχής μετοχών και χρηματοοικονομικών αξιών και όχι παραγωγικών επενδύσεων που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας.Το 2010 το Λουξεμβούργο αντιπροσώπευε μόλις το 0,13% του συνόλου των θέσεων εργασίας που είχαν οι αμερικανικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Γεγονός που επιβεβαιώνει το ότι το Μεγάλο Δουκάτο είναι κυρίως τόπος για παρκάρισμα κεφαλαίων και όχι για παραγωγικές δραστηριότητες και εκτεταμένη προσφορά απασχόλησης.

Σε μια ομιλία του τον περασμένο Ιούλιο στις Βρυξέλλες,ο  Γιούνκερ υποσχέθηκε  την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και του φορολογικού ντάμπινγκ. «Θα προσπαθήσουμε να βάλουμε κάποια ηθική, κάποιους ηθικούς κανόνες στο ευρωπαϊκό φορολογικό τοπίο». Ο ίδιος όμως δήλωσε πρόσφατα στη γερμανική τηλεόραση ότι «κανείς δεν είναι σε θέση να μου προσφέρει μια πειστική και εμπεριστατωμένη περίπτωση από το οποίο να εξάγεται ότι το Λουξεμβούργο είναι φορολογικός παράδεισος. Το Λουξεμβούργο έχει φορολογικούς κανόνες που είναι σύμφωνοι με το ευρωπαϊκό δίκαιο», είπε. Πριν από δύο εβδομάδες, ο Γιούνκερ υποσχέθηκε σε συνέντευξη Τύπου ότι δεν θα προσπαθήσει να επηρεάσει υποθέσεις που αφορούν το Λουξεμβούργο: «Δεν θα καταχραστώ τη θέση μου, προκειμένου να πιέσω τους Επίτροπους να λάβουν ευνοϊκές αποφάσεις για το Λουξεμβούργο», διεμήνυσε. Αρκετοί πάντως αμφιβάλλουν.

Κάποιοι παρατηρητές εκφράζουν σκεπτικισμό για το ενδεχόμενο το Λουξεμβούργο και οι σύμμαχοί του να απεμπολήσουν το ευέλικτο φορολογικό καθεστώς χωρίς να δώσουν τη  μάχη. Τονίζουν επίσης ότι ακόμη και αν το σούπερ μάρκετ φορολογικής ασυλίας του Μεγάλου Δουκάτο βάλει λουκέτο, οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι λογιστές τους θα συνεχίσουν να βρίσκουν τρόπους και τόπους για να φοροαποφεύγουν. Αντίθετα, κυβερνήσεις και φορολογικές αρχές θα βρίσκονται πάντα ένα βήμα πιο πίσω. 

Μπάμπης Μιχάλης - efsyn.gr

....................................


Λουξεμβούργο: Ένα κράτος - offshore στην καρδιά της Ευρώπης…

Τραγικά αλλά και αποκαλυπτικά είναι τα ευρήματα έρευνας της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων(I.C.I.J.) για το Λουξεμβούργο: Το «Μεγάλο Δουκάτο» λοιπόν, η πατρίδα του «φιλέλληνα» προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιουνκερ, «φροντίζει» να διευκολύνει όσους επιθυμούν να εξαφανίσουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Προσέξτε, αυτό συμβαίνει στην καρδιά της Ευρώπης, όχι σε κάποια offshore μπανανία.

Στο Λουξεμβούργο λοιπόν εταιρείες απολαμβάνουν επί  της ουσίας φορολόγηση κάτω από το 1% επί των κερδών που έχουν  εμφανίσει εκεί! Οι εταιρείες αυτές μπορεί να έχουν μεταφέρει εκεί τα κέρδη από τις δραστηριότητες τους στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ιταλία ή οπουδήποτε αλλού.

Οι υπάλληλοι τους σε αυτές τις υπερχρεωμένες χώρες μπορεί να φορολογούνται  (συνολικά) με πάνω από το 50% του ακαθάριστου εισοδήματος τους (αν συνυπολογίσουμε πέρα από το φόρο εισοδήματος και όλους τους υπόλοιπους φόρους που μας έχουν επιβληθεί). Οι ίδιες οι εταιρείες όμως μπορούν (με τις λεγόμενες τριγωνικές τιμολογήσεις) να εμφανίζουν αλλού τα κέρδη τους και στην πράξη να πληρώνουν  ελάχιστα…

Το πιο πάνω δεν είναι το μόνο που συμβαίνει σε αυτό το «παράδεισο των πλουσίων». Η έρευνα  των I.C.I.J  διαπιστώνει ότι γίνεται «πάρτι» και με πολλές άλλες οικονομικές δραστηριότητες.  Ο Χάρης Καρανίκας (μέλος του I.C.I.J) στα ΝΕΑ αποκαλύπτει ότι η Zeus Recovery Fund (με έδρα το Λουξεμβούργο) αγόρασε από ελληνικές τράπεζες ανασφάλιστες χορηγήσεις (κόκκινα δάνεια δηλαδή) ονομαστικής αξίας 700 εκατομμυρίων ευρώ δίνοντας 32 εκατομμύρια (δηλαδή στο 4,6%  της αξίας τους)!!! 

Εδώ συμβαίνει το εξής εκπληκτικό: Ο  Έλληνας φορολογούμενος  πλήρωσε πανάκριβα τη διάσωση των τραπεζών. Οι τράπεζες (για να εμφανίσουν μειωμένες τις επισφάλειες τους) πούλησαν (στο 4,6% της αξίας τους) κάποιες ανασφάλιστες χορηγήσεις. Κάποιοι «τύποι» από το Λουξεμβούργο τώρα μπορεί να δώσουν εντολή  (ή ήδη να το έχουν κάνει…) προκειμένου δικηγορικές εταιρείες που ασχολούνται με την είσπραξη απλήρωτων χορηγήσεων (κόκκινα δάνεια) να σας τηλεφωνήσουν προκειμένου να πληρώσετε (με πρόστιμο θα σας πουν) τις οφειλές σας. Όμως επειδή είναι «καλοί άνθρωποι» μπορεί να δεχτούν να σας κάνουν και μια έκπτωση αν  αρχίσετε να εκπληρώνετε τις υποχρεώσεις σας. Σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξαν συμφωνίες ακόμα και για συνολική αποπληρωμή του χρέους στο 10% της αξίας του, κάτι το οποίο βεβαίως  απέφερε κέρδη πάνω από 200% στο συγκεκριμένο fund!!!

Όλα αυτά πιστεύω ότι δικαιώνουν την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη αλλαγής της Ευρώπης, ιδιαίτερα για αλλαγή της φορολογικής πολιτικής και της ασυλίας που απολαμβάνουν πολλαπλώς οι πλούσιοι και οι πολυεθνικές.

Αυτό το οποίο συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη είναι να έχουμε μεν ένα κοινό νόμισμα,  όμως ταυτόχρονα έχουμε πολλά και διαφορετικά επιτόκια,  18 διαφορετικά δημόσια χρέη, 18 διαφορετικά κοινωνικά και δημοσιονομικά συστήματα, γενικά ένα χάος που ευνοεί τους ισχυρούς και τους διαπλεκόμενους.

Το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι απλά οικονομικό. Είναι κυρίως πολιτικό.  Αυτό που λείπει είναι η διάθεση να πληρώνουν όλοι και ιδιαίτερα αυτοί που ποτέ δεν έχουν επωμισθεί τα βάρη της κρίσης, αλλά απολαμβάνουν  τα οφέλη μιας σύνθετης και πολύπλοκης οικονομίας.
Ευτυχώς τους τελευταίους μήνες οι δυνάμεις που απαιτούν να τεθεί ένα τέλος σε αυτή τη κατάσταση, τυγχάνουν όλο και ευρύτερης λαϊκής αποδοχής. Το PODEMOS στην Ισπανία, οι διαδηλώσεις των εργαζομένων στο Βέλγιο και τη Γερμανία, ακόμη και οι (έστω και δειλές) διαφοροποιήσεις πολλών κυβερνήσεων (όπως σε Ιταλία κα Γαλλία) δείχνουν ότι  η συνταγή της λιτότητας δεν είναι μόνο καταστροφική αλλά πλέον είναι απορριπτέα από την πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών. Δυστυχώς στον κατάλογο των αντιδρώντων δεν ανήκει η ελληνική κυβέρνηση…

*Ο Γιάννης Μπαλάφας είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ την οποία εκπροσωπεί στην Επιτροπή Προγράμματος - αρθρο του στο tvxs.gr

..............................


Luxleaks: Κραυγαλέες περιπτώσεις φοροκλοπης

 Μερικές από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις της «νόμιμης» κομπίνας φοροαποφυγής των μεγάλων επιχειρήσεων στο Λουξεμβούργο είναι: 

1.Shire

Χρησιμοποιώντας το κόλπο του εσωτερικού δανεισμού μια πολύ μικρή θυγατρική του πολυεθνικού φαρμακευτικού κολοσσού Shire στο Λουξεμβούργο, εξελίχθηκε σε μια από τις πιο κερδοφόρες του ομίλου. Τα κέρδη της στα τελευταία πέντε χρόνια άγγιξαν τα 1,87 δις δολάρια και προήλθαν κυρίως από την χορήγηση δανείων στις «αδελφές» εταιρίες και τους υψηλούς τόκους που εισέπρατε από αυτές. Η εν λόγω θυγατρική χρέωνε τις αδελφές της εταιρίες για τις πιστώσεις που τους χορηγούσε με το ληστρικό επιτόκιο του ...9%. Στόχος του τόσο υψηλου επιτοκίου ήταν η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μεταφορά των κερδών των άλλων εταιριών της Shire με τη μορφή αποπληρωμής των δανείου και τόκων προς την εν λόγω θυγατρική η οποία εφορολογείτο από τις αρχές του Λουξεμβούργου μόλις με 1%. Η εταιρία αυτή της Shire -που μοιράζεται τα γραφεία της στο Λουξεμβούργο με δεκάδες ακόμη- φέρεται να έχει χορηγήσει στις υπόλοιπες αδελφές του ομίλου πιστώσεις που ξεπερνούν τα 10 δις δολάρια.  Η Shire που έχει ετήσια έσοδα 5 δις ευρώ, έχει ακόμη 6 θυγατρικές στο Λουξεμβούργο, εκτός από αυτήν την εταιρία. Χάρη στις παραπάνω πρακτικές, ο συνολικός φορος που πληρώνει κατά μέσο όρο κάθε χρόνο ο φαρμακευτικός κολοσσός, αντιστοιχεί μόλις στο 16,4% των κερδών του. Ούτε κάν τα μισά από αυτά που πληρώνει η αντίστοιχα η πλειοψηφία των επιχειρήσεων στις ΗΠΑ. .

2. IKEA

Παρ’ ότι επί δύο δεκαετίες  η θυγατρική της ΙΚΕΑ στην Αυστραλία εμφάνιζε φτωχά οικονομικά αποτελέσματα και ζημιές, από το 2003 είχε συνολικά κέρδη ενός δις δολαρίων. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών εξήχθη με τη χρήση ενδοομιλικών συναλλαγών αφορολόγητο σε θυγατρικές του Λουξεμβούργου και της Ολλανδίας. Τα έγγραφα του Luxleaks αποκάλυψαν μυστικες φορολογικές συμφωνίες και μεταβιβάσεις εκατοντάδων εκατ. δολαρίων προς τη θυγατρική της ΙΚΕΑ στο Λουξεμβούργο, μεταξύ άλλων και για αποπληρωμή τόκων, αμοιβών franchise και συμφωνιών ρίσκου. Ετσι στην Αυστραλία, η σουηδική εταιρία φορολογήθηκε συνολικά από το 2003 έως το 2012 για εναπομείναντα κέρδη μόλις 103 εκατ. δολαρίων. Ο συνολικός φόρος που πλήρωσε τελικά η ΙΚΕΑ στο αυστραλέζικο δημόσιο ήταν μόλις 31 εκατ. δολάρια για συνολικές εισπράξεις 4,76 δις δολαρίων.

3. Pepsi

Η Pepsi Bottling Group Inc., μια θυγατρική εταιρία του γνωστού κολοσσού αναψυκτικών PepsiCo που εδρεύει στη Νέα Υόρκη χρησιμοποίησε τις θυγατρικές του ομίλου στο Λουξεμβούργο για να οργανώσει μια σειρά από δάνεια μεταξύ των «αδελφών» εταιριών και να μειώσει τον φορολογικό συντελεστή και φόρο για την ύψους 1,4 δις δολαρίων αγορά του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της μεγαλύτερης εταιρίας παραγωγής χυμών της Ρωσίας JSC Lebedyansky. Τουλάχιστον 750 εκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα που αφορούσαν στη ρωσική συμφωνία ταξίδεψαν μέσω της θυγατρικής του Λουξεμβούργου Tanglewood, πριν παρκαριστούν σε μια άλλη θυγατρική της Pepsi στις Βερμούδες. Το Λουξεμβούργο λειτούργησε ως αγωγός για τη μείωση της φορολογίας των κερδών που μεταφέρθηκαν από τη Ρωσία προς τις Βερμούδες.

4. Coach

Ο αμερικανικός οίκος μόδας Coach ίδρυσε δύο οντότητες στο Λουξεμβούργο για να μεταφέρει κέρδη 250 εκατ. δολαρίων από το Χονγκ Κονγκ το 2011, ποσό που σύμφωνα με τις φορολογικές συμφωνίες αναμενόταν να προσεγγίσει το 1 δις ευρώ το 2013. Η μια από τις δύο θυγατρικές του Λουξεμβούργου λειτούργησε ως εσωτερική τράπεζα και επέτρεψε στο μεγαλύτερο μέρος των λειτουργικών κερδών της Coach στην Ασία να μεταφερθεί, μέσω μιας σειράς άλλων θυγατρικών και με τη μορφή αποπληρωμής τόκων, στο Δουκάτο. Η εταιρία στο Λουξεμβούργο πλήρωσε το 2012 φόρο 250.000 ευρω για κερδη ύψους 36,7 εκατ. ευρώ, δηλαδή λιγότερο από 1%.

5. De Spoelberch

Η πιο πλούσια οικογένεια του Βελγίου, η δυναστεία των de Spoelberch, συνήψε μια ιδωτική φορολογική συμφωνία με τις αρχές του Λουξεμβούργου το 2008. Η δυναστεία των de Spoelberch, τμήμα της πάλαι πότε ισχυρής τάξης των ευγενών του Βελγίου και πολύ κοντά στη βασιλική οικογένεια, διατηρεί ένα μεγάλο μερίδιο μετοχών στην μεγαλύτερη ζυθοποιία του κοσμου ABInbev, που παράγει τις γνωστές μπίρες, όπως οι Budweiser, Stella Artois, Corona και Beck’s. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι de Spoelberch’s μετέφεραν 2 δισ. ευρώ μέσω της Ιρλανδίας και εν συνεχεία του Λουξεμβούργου  μειώνοντας τη φορολόγηση τους σε κάθε ένα από αυτά τα βήματα. Η μόνη ένδειξη ύπαρξης των εταιριών της οικογένειας στο Λουξεμβούργο είναι μια γραμματοθυρίδα σε μια διεύθυνση που στεγάζει 190 ακόμη εταιρίες.

6. Συνταξιοδοτικό Ταμείο Δημοσίων Υπαλλήλων Καναδά

Μέχρι και το καναδικό δημόσιο έκανε χρήση των φορολογικών συμφωνιών του Λουξεμβούργου. Το 2008, το Public Sector Pension Investment Board, που διαχειρίζεται τις συντάξεις όλων των ομοσπονδιακών υπαλλήλων του Καναδά, αγόρασε ακίνητα στο Βερολίνο. Στη συνέχεια ίδρυσε θυγατρικές εταιρίες στο Λουξεμβούργο, που βοήθησαν να παρακάμψει τους φόρους μεταβίβασης ακινήτων στη Γερμανία. Η σύνθετη εσωτερική δομή του σχήματος επέτρεψε στο συνταξιοδοτικό ταμείο την καταβολή ελάχιστου φόρου στο Λουξεμβούργο για τα εισόδηματα που απέκτησε από την ιδιοκτησία του στη Γερμανία. Το Ταμείο έχει γραφείο στο Λουξεμβούργο σε μια τοποθεσία, από αυτές που συνήθως ενοικιάζονται με το μήνα. Μόλις δύο υπάλληλοι φροντίζουν ευρωπαικές επενδύεις μεγαλύτερες των 600 εκατ. δολαρίων εκεί.

7. ICAP

Η ICAP εταιρία χρηματιστηριακών συναλλαγών της Βρετανίας του κορυφαίου χορηγού του κόμματος των Συντηρητικών, Μάικλ Σπένσερ, δάνεισε από το Λουξεμβούργο 870 εκατ. δολάρια σε αμερικανικές θυγατρικές της εταιρίες για επτά χρόνια. Οι τόκοι που εισέπραξε από τις αμερικανικές της εταιρίες, ανήλθαν στα 247 εκατ. λίρες, που φορολογήθηκαν με κλάσμα του φορολογικού συντελεστή των ΗΠΑ και της Βρετανίας.
http://www.efsyn.gr/arthro/luxleaks-kraygalees-periptoseis

Luxleaks: Τρία τρικ φοροδιαφυγής 

Η πλειοψηφία των τεχνασμάτων που οι πολυεθνικές επιχειρήσεις χρησιμοποιούν προκειμένου να αποφύγουν της φορολόγηση τους στις χώρες που πραγματοποιούν τα κέρδη τους εκμεταλλεύεται τις ενδοομιλικές συναλλαγές. Τρια από τα πιο συνηθισμένα τους κόλπα είναι:

Εσωτερικός Δανεισμός

Οι επιχειρήσεις στήνουν μηχανισμούς εσωτερικού δανεισμού με την ίδρυση θυγατρικών επιχειρήσεων στο Λουξεμβούργο που λειτουργούν σαν τράπεζες. Αυτές χορηγούν στις υπόλοιπες θυγατρικές εταιρίες του ομίλου που βρίσκονται διεσπαρμένες σε διάφορα μέρη του κόσμου με πολύ υψηλό επιτόκιο. Οι τελευταίες αποπληρώνουν τα δάνεια αυτά μαζί με τους τόκους και μεταφέρουν με αυτό τον τρόπο τα κέρδη τους από τη χώρα που τα πραγματοποιούν προς της θυγατρική του Λουξεμβούργου. Η τελευταία μέσω των μυστικών φορολογικών συμφωνιών που συνάπτει η PwC και οι άλλες εταιρίες ορκωτών λογιστών με τις αρχές του Μεγάλου Δουκάτου φορολογείται γι αυτα τα ποσά με χαμηλότατο συντελεστή, της τάξης του 1% περίπου.

Πνευματικά Δικαιώματα

Μια θυγατρική εταιρία της πολυεθνικής εταιρίας στο Λουκεμβούργο αναλαμβάνει τα πνευματικά δικαιώματα της επιχείρησης για τη χρήση της εμπορικής επωνυμίας. Στη συνέχεια χρεώνει και εισπράττει γι αυτά από τις υπόλοιπες εταιρίες της επιχείρησης οι οποιες βρίσκονται σε άλλες χώρες του κόσμου. Το κόλπο είναι ανάλογο του να χρεώνει κάποιος τα μέλη της οικογένειας του για τη χρήση του κοινου τους επωνύμου! Οδηγεί και αυτο στην μεταφορά κερδών που παράγονται σε άλλες χώρες στον φορολογικό πααράδεισο του Μεγάλου Δουκάτου. Κάθε χρόνο μεταβιβάζονται στο Λουξεμβούργο τεράστια ποσά για την αποπληρωμή  πνευματικών δικαιωμάτων. Η σχετική νομοθεσία εκεί προσφέρει φοροαπαλλαγές της τάξης του 80% για τα κέρδη από αυτά.

Μεταφορά Ζημιών 

Μεώσεις στην αξία των επενδύσεων μπορούν να συμψηφιστούν με φόρους για μελλοντικά κέρδη, ύστερα από μεταφορά τους μεταξύ των θυγατρικών ενός επιχειρηματικού  ομίλου χωρίς μάλιστα να είναι αναγκαία η πώληση της επένδυσης.
efsyn.gr
.................................................................


Luxleaks: Οι σημαντικότερες αποκαλύψεις της έρευνας 

Οι βασικές αποκαλύψεις της έρευνας της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογραφων (ICIJ) ήταν:

Οι Pepsi, IKEA, Deutsche Bank, Abbott Laboratories και ακομη 340 επιχειρηματικοί κολοσσοί είχαν επιτύχει μυστικές συμφωνίες με τις φορολογικές αρχές του Λουξεμβούργου οι οποίες τους επέτρεπαν να μειώνουν την φορολoγία τους.
Η ελεγκτική εταιρία PricewaterhouseCoopers βόηθησε τις πολυεθνικές εταιρίες να κερδίσουν τουλάχιστον 548  φορολογικές συμφωνίες (tax rulings) στο Λουξεμβούργο μεταξύ 2002 και 2010. Αυτές οι νόμιμες, αλλά μυστικές συμφωνίες περιελάμβαναν σύνθετες χρηματοπιστωτικές δομές, με στόχο τη δρασική μείωση της φορολογίας. Στις συμφωνίες υπήρχε γραπτή διαβεβαίωση  ότι τα σχέδια εξοικονομήσης φόρων των επιχειρήσεων θα αντιμετωπιστούν θετικά από τις αρχές του Λουξεμβούργου.
Οι επιχειρήσεις διοχέτευσαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια στο Λουξεμβούργο αποφεύγοντας  καταβολή φόρων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Κάποιες από τις επιχειρήσεις πέτυχαν  να πληρώσουν φόρο μικρότερο του 1% για τα κέρδη τους που μετέφεραν στο Λουξεμβούργο.
Αρκετές από τις μυστικές συμφωνίες πάτησαν πάνω στις φορολογικές αναντιστοιχίες που παρήγαγαν οι συμφωνίες προώθησης του διεθνούς εμπορίου. Αυτές επέτρεψαν στις επιχειρήσεις την φοροαποφυγή τόσο στο Λουξεμβούργο όσο και αλλού μέσω της χρήσης των λεγόμενων υβριδικών δανείων.
Σε πολλές περιπτώσεις οι θυγατρικές των επιχειρήσεων στο Λουξεμβούργο, που διαχειρίζονταν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, είχαν ελάχιστη παρουσία και οικονομική δραστηριότητα εκεί. Μια δημοφιλής διεύθυνση – η οδός Guillaume Kroll 5 – ήταν η έδρα για περισσότερες από 1.600 εταιρείες.

Μπάμπης Μιχάλης
http://www.efsyn.gr/

....................................

Τι μάθαμε από τα LUXLEAKS (Μέρος 1ο): Τα ζόμπι της ελληνικής «δημοσιογραφίας»

Οι αποκαλύψεις της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) για τις απόρρητες φορολογικές συμφωνίες του Λουξεμβούργου συντάραξε τον παγκόσμιο Τύπο, αλλά οχι και τον ελληνικό. Στο Google υπάρχουν ήδη 1,7 εκατομμύρια αποτελέσματα για τη λέξη «Luxleaks», που πριν την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου δεν σήμαινε τίποτα απολύτως.
Εντελώς αντίθετη είναι η εικόνα στην Ελλάδα. Οι εφημερίδες και τα διαδικτυακά τους portal από την Πέμπτη μέχρι σήμερα έχουν κάνει ελάχιστες αναφορές για ένα σκάνδαλο φοροαποφυγής πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ ακόμα και στις περιπτώσεις που υπάρχει ρεπορτάζ για το Luxemburg Leaks δεν κατονομάζονται οι εμπλεκόμενες εταιρίες. Τα ελληνικά ΜΜΕ δηλαδή δεν τολμούν να πουν τις λέξεις Coca Cola, Eurobank, Λάτσης, Wind, Δασκαλόπουλος, Mall Ακαδημίας Πλάτωνος κ.λπ.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς νιώθουν οι διευθυντές των εφημερίδων για την πλήρη αδυναμία κάλυψης του μεγαλύτερου παγκόσμιου σκανδάλου των τελευταίων ετών που αγγίζει την ελληνική οικονομία. Μπορούμε όμως να φανταστούμε τι σκέφτονται οι αναγνώστες τους, που τους εγκαταλείπουν σταθερά, παρά τα ζεστά μετρητά, τα κουπόνια για τα σούπερ μάρκετ και τα δεκάδες δωρεάν CD που μοιράζουν.

Η εφημερίδα που έκανε την αποκάλυψη… χωρίς ονόματα

Η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων ακολουθεί το μοντέλο των αποκλειστικών συνεργατών για τις αποκαλύψεις του. Δηλαδή επιλέγει από κάθε χώρα τους δημοσιογράφους και τα media με τα οποία θα συνεργαστεί προκειμένου να γίνει η έρευνα και η δημοσίευσή της. Στην Ελλάδα παρά την άριστη επιλογή του δημοσιογράφου Χάρη Καρανίκα (μέλος του ICIJ) έκανε κάκιστη επιλογή στην επιλογή του μέσου. Η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, που είχε το αποκλειστικό, σαμποτάρισε τη σημασία της είδησης επιλέγοντας «άνοστους» τίτλους και τοποθετώντας το εικαστικά στο πιο αδιάφορο σημείο των πρωτοσέλιδων.

Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος διεθνής ερευνητικός οργανισμός κάνει το ίδιο λάθος. Στην περίπτωση των Wikileaks την δημοσίευση των διπλωματικών τηλεγραφημάτων της Αμερικάνικης Πρεσβείας στην Αθήνα είχαν αναλάβει οι Φάκελοι του Αλέξη Παπαχελά. Η ερευνητική ομάδα των φακέλων όμως απέφυγε να δημοσιεύσει το τηλεγράφημα που αφορούσε την ίδια της την εκπομπή και για την οποία οι συνεργάτες της φέρονταν να έκαναν το μοντάζ συμβουλευόμενοι τους υπαλλήλους της Αμερικάνικης Πρεσβείας.  Πάντως το Wikileaks στην τελευταία διαρροή (Syria Files) επέλεξε και το ThePressProject ως επίσημό του συνεργάτη μαζί με ΤΑ ΝΕΑ.

Ωστόσο είναι μάλλον φυσιολογικό το ICIJ να προσπαθεί να συνεργαστεί με ιστορικές εφημερίδες που κάποτε είχαν μεγάλη κυκλοφορία. Άλλωστε η κατάσταση της δημοσιογραφίας στη χώρα μας είναι τόσο κακή που είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή από όσους δεν την έχουν ζήσει από κοντά.

Στις υπόλοιπες εφημερίδες… πέρα βρέχει

Την Κυριακή 9 Νοεμβρίου η μοναδική εφημερίδα που ασχολήθηκε με το LUXLEAKS ήταν ΤΟ ΒΗΜΑ με ρεπορτάζ για την Damma Holdings. Η εφημερίδα μετά από τέσσερις ημέρες ύπνωσης φαίνεται ότι ξαφνικά αντιλήφθηκε το τεράστιο σκάνδαλο, αλλά μάλλον απλά του άρεσε το όνομα «Δασκαλόπουλος». Αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί το πρωτοσέλιδο του υπό το πρίσμα της μη αναφοράς των υπόλοιπων εμπλεκομένων εταιριών στο ίδιο σκάνδαλο.

Στους παροικούντες της Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι η ερευνητική δημοσιογραφία (στην χώρα μας δεν έχουμε καν τον όρο, το ονομάζουμε «ελεύθερο ρεπορτάζ») λειτούργησε διαχρονικά κυρίως εξαιτίας του πολέμου των εκδοτών. Ακόμα και στις περιπτώσεις που τα ερευνητικά ρεπορτάζ δεν «παραγγέλνονταν» δημοσιεύονταν μόνο όταν χτυπούσαν τον «εχθρό» του αφεντικού. Έτσι ξεκίνησε μια ιδιότυπη αυτολογοκρισία στην δημοσιογραφία, όπου τα ενδιαφέροντα του δημοσιογράφου άρχισαν να ταυτίζονται με τα συμφέροντα του εκδότη. Το πρόβλημα όμως έγινε εντονότερο στην Ελλάδα της κρίσης όταν οι ολιγάρχες λίγο-πολύ τα βρήκαν μεταξύ τους προκειμένου να αντιμετωπίσουν το νέο κοινό εχθρό, αυτόν που τους απειλούσε περισσότερο, δηλαδή τον αναγνώστη τους.

Αυτή η ταύτιση ενδιαφερόντων και συμφερόντων πιθανώς να εξηγεί σε ένα βαθμό την πλήρη αστοχία του δημοσιογραφικού συστήματος στην υπόθεση της δημοσίευσης του τεράστιου -από κάθε πλευρά- σκανδάλου του LUXLEAKS. Αυτό θα ήταν άλλωστε το αισιόδοξο σενάριο.

Στο παρακάτω γράφημα φαίνονται τα πρωτοσέλιδα των ημερήσιων και εβδομαδιαίων εφημερίδων από την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου που έγινε η αποκάλυψη μέχρι σήμερα. Με πορτοκαλί περίγραμμα εμφανίζονται οι αναφορές στο LUXLEAKS και με κόκκινο τα ρεπορτάζ που κατονομάζουν συγκεκριμένες εταιρίες ή πρόσωπα που εμπλέκονται. Με μια ματιά θα διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχουν πολλά πορτοκαλί περιγράμματα, και δεν αναφερόμαστε καν στη συχνότητα της εμφάνισης των κόκκινων περιγραμμάτων.

Του Κώστα Εφήμερου
http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=68946

.............................

Κατερίνα Σαββαΐδου: 
Ο λύκος που φυλάει τους λύκους

Η Γενική Γραμματέας Εσόδων, δηλαδή ο υπ. αριθμ. 1 αρμόδιος στη χώρα για την είσπραξη φόρων, ήταν ανώτατο στέλεχος στην PwC στα 4 χρόνια που αυτή έστηνε σχήματα φοροαποφυγής για τις μεγαλύτερες ελληνικές πολυεθνικές. Για τη θέση της Γ.Γ. την πρότεινε ο υπουργός Οικονομικών, ο πρώην εργοδότης του οποίου επίσης εμπλέκεται στα LuxLeaks. Και αυτό δεν είναι παρά η άκρη του μίτου της διαπλοκής μεταξύ PwC και δημοσίου


Του Νικόλα Λεοντόπουλου

Σε έναν κόσμο λογικής, οι αποκαλύψεις του ICIJ σχετικά με τα LuxLeaks, και η συμμετοχή σε αυτά ελληνικών εταιρειών, θα οδηγούσε τις ελληνικές αρχές σε επείγουσα δράση εναντίον του «κυκλώματος»: εναντίον των εμπλεκόμενων εταιρειών αλλά και εναντίον της PwC, της εταιρείας δηλαδή που έστησε όλο αυτό το σύστημα.

Σε αυτόν τον κόσμο, ο Γενικός Γραμματέας Εσόδων, ο άνθρωπος που νυχθημερόν ασχολείται με τη συλλογή εσόδων, θα ήταν τώρα (ή πιο σωστά από καιρό) επί ποδός πολέμου κατά της PwC.

Ας μεταβούμε λοιπόν νοερά στο αρχηγείο αυτού του πολέμου. Εκεί, στην οδό Καραγεώργη Σερβίας 8, συναντούμε την Κατερίνα Σαββαΐδου, ετών 41. Ανέλαβε το πόστο του γενικού γραμματέα Δημοσίων Εσόδων τον Ιούνιο του 2014.

Η κ. Σαββαΐδου μονομιάς έκανε σαφές πως προτεραιότητά της είναι η πάταξη της φοροαποφυγής: «Να μην επιτρέψεις στον άλλον να φθάσει στο σημείο να φοροδιαφύγει. Αυτό το επιτυγχάνεις μόνο εφόσον κλείσεις όλα τα “παράθυρα” της φοροαποφυγής», επεσήμανε σε στενούς της συνεργάτες, σύμφωνα με Το Βήμα. Πρόκειται για δήλωση με υψηλή αίσθηση της ειρωνίας καθώς προερχόταν από μια ειδικό της... φοροαποφυγής.

Μέχρι τον Ιούνιο του 2014, η κ. Σαββαΐδου ήταν ανώτατο στέλεχος στην PriceWaterhouseCooopers (PwC), μία από τις λεγόμενες Big Four, τις μεγάλες ελεγκτικές εταιρείες του κόσμου. Στην υπόθεση των LuxLeaks, η PwC είναι η πραγματική πρωταγωνίστρια: Η εταιρεία που έστησε για περισσότερες από 340 πολυθενικές ένα σοφιστικέ μηχανισμό φοροαποφυγής σε συνεργασία με τις αρχές του Λουξεμβούργου. Ανάμεσα τους και 9 εταιρείες που σχετίζονται με την Ελλάδα...


Είναι δυνατόν ο Tax Senior Manager της PwC
να μη γνώριζε τι έκανε η PwC;

Όχι μόνον η προϋπηρεσία της κ. Σαββαΐδου στην PwC δεν αποτελεί μυστικό αλλά το ΥπΟικ στην ανακοίνωση επιλογής της είχε φροντίσει να τονίσει πως η νέα Γ.Γ. ήταν «Senior Manager στην εταιρία “PwC-Ελλάς”, επικεφαλής μιας ομάδας περίπου 100 δικηγόρων και φοροτεχνικών συμβούλων». Ήταν «επίσης, Knowledge Manager όλης της εταιρείας, που στελεχώνεται από περίπου 900 υπαλλήλους».

Σύμφωνα με το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, η κ. Σαββαΐδου, ως Tax Senior Manager της PwC είναι (ακόμα;) μέλος της Επιτροπής Φορολογίας του επιμελητηρίου, μιας επιτροπής της οποίας η αποστολή ρητώς «δεν παραβλέπει τις ευκαιρίες για σύννομη φορολογική ελάφρυνση». Τον ίδιο ακριβώς όρο («tax saving») χρησιμοποιεί το ICIJ στη σύνοψη των ευρημάτων του (key findings) για να περιγράψει τo σκοπό των συμφωνιών στο Λουξεμβούργο.

(Δύο μέρες πριν τη δημοσιοποίηση των LuxLeaks, οργανώθηκε το 6ο Tax Forum στη Θεσσαλονίκη με σπόνσορες ανάμεσα σε άλλους την PwC. Κεντρικοί ομιλητές ήταν δύο: η Κατερίνα Σαββαίδου, πρώην PwC / πλέον Γ.Γ. Εσόδων. Και ο Γιώργος Μαυραγάνης, πρώην KPMG / πλέον υφυπουργός Οικονομικών.)

Και όμως, παρόλο που η κ. Σαββαΐδου ήταν Tax Senior Manager στην PwC, η ελληνική κυβέρνηση την είχε διορίσει ήδη από τον Ιούλιο του 2013 (βλ. ΦΕΚ παραπλεύρως) σε επιτροπή του Υπουργείου Οικονομκών ενώ (όπως θα δούμε παρακάτω) ταυτόχρονα με τη θέση της στην PwC έκανε δηλώσεις σε διεθνή μέσα ως «σύμβουλος της κυβέρνησης».

Από το προσωπικό της LinkedIn προκύπτει ότι έμεινε στην PwC από τον Ιανουάριο του 2010 ως τον Ιούνιο του 2014, περίοδος που εν μέρει συμπίπτει με την περίοδο των LuxLeaks. Για παράδειγμα, δύο από τα tax rulings που επιτρέπουν, κατά το ICIJ, σε ελληνικές εταιρείες να κάνουν φοροαποφυγή στο Λουξεμβούργο (ένα ruling για το EFG Group του Ομίλου Λάτση, και ένα για τη Wind Hellas) έχουν ημερομηνία Φεβρουαρίου και Μαρτίου 2010 αντίστοιχα, αφού δηλαδή η κ. Σαββαΐδου έχει αναλάβει ως senior manager στην PwC.

Σε κάθε όμως περίπτωση, η κ. Σαββαΐδου ήταν ενεργός μάνατζερ στην PwC όταν όλα αυτά τα σχήματα φοροαποφυγής ήταν σε ισχύ: δηλαδή από το 2010 ως το 2014.

Και το ΦΕΚ στο οποίο αναφερθήκαμε πιο πάνω, με το οποίο διορίστηκε το 2013 στην επιτροπή του ΥπΟικ (ενώ συνέχισε να εργάζεται στην PwC) ανέφερε ρητά πως "ε) Κατά την έναρξη κάθε συνεδρίασης κάθε µέλος του Γνωµοδοτικού Συµβουλίου οφείλει να δηλώνει ενδεχόµενη σύγκρουση συµφερόντων."

Το ερώτημα που τίθεται είναι φυσικά το ακόλουθο: Είναι δυνατόν ένας «tax senior manager», ένας «knowledge manager», επικεφαλής του νομικού – φοροτεχνικού τμήματος της εταιρείας, να μην έχει γνώση του συστήματος φοροαποαφυγής που η εταιρεία του κατ’εξακολούθηση έστηνε για λογαριασμό σειράς επιχειρήσεων;

Θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς ότι αυτές οι εννιά επιχειρήσεις έχουν την έδρα τους στο Λουξεμβούργο, συνεπώς τα σχήματα φοροαποφυγής θα τα αναλάμβανε η PwC Λουξεμβούργου. Αυτό όμως δύσκολα θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τη γνώση και τη συμμετοχή της ελληνικής PwC αφού στη μεγάλη τους πλειοψηφία τα tax rulings αφορούν τις προσπάθειες των εταιρειών να μην πληρώσουν φόρους στη χώρα μας για λεφτά που έβγαλαν στην Ελλάδα. Επιπροσθέτως, πολλές από τις φορολογικές συμφωνίες αφορούν επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Ελλάδα. Πώς είναι δυνατόν η ελληνική PwC να μη γνώριζε;

Coca-Cola &camp; EFG: Δύο κραυγαλέες περιπτώσεις
ασυμβίβαστου για την PwC

Το έργο των accounting firms μπορεί σε γενικές γραμμές να διαιρεθεί σε δύο δραστηριότητες, αντιφατικές η μία προς την άλλη: αφενός να ελέγχουν τα βιβλία των πελατών τους (ως ελεγκτικές εταιρείες). Από την άλλη, όπως και οι ίδιες παραδέχονται, να βοηθούν τους πελάτες τους να πληρώνουν λιγότερους φόρους. Το αν αυτό εκτός από ανήθικο είναι και παράνομο είναι άλλη ιστορία. Οι ίδιες οι ελεγκτικές εταιρείες επιχειρηματολογούν ότι είναι νόμιμο, και όμως, σύμφωνα όμως με στατιστικές (πηγή: συνεδριάσεις Επιτροπής Δημόσιων Λογαριασμών, Βουλή των Κοινοτήτων, pdf), οι φορολογικές λύσεις που προσφέρουν, οσάκις προσβληθούν σε δικαστήριο, κρίνονται παράνομες σε ποσοστό από 50% ως 75%! Aν διαβάζετε αυτή τη γραμμή κάποιος έχει αντιγράψει το κείμενο χωρίς την άδειά μας

Ο στοιχειώδης κανόνας αποφυγής σύγκρουσης συμφερόντων είναι η εταιρεία λογιστών να μην μπλέκει την ελεγκτική δουλειά με την παροχή συμβουλών φοροαποφυγής. Μπορεί δηλαδή να κάνει το ένα (έλεγχο βιβλίων) ή το άλλο (παροχή συμβουλών) με έναν πελάτη αλλά όχι και τα δύο μαζί.

Μια απλή διασταύρωση όμως των εταιρειών που έλεγχε η PwC και των tax rulings του Λουξεμβούργου δείχνει ότι τελικά έκανε και τα δύο μαζί.

Έτσι η PwC για τις χρονιές 2009 και 2010, σύμφωνα με τα LuxLeaks, πετυχαίνει tax rulings στο Λουξεμβούργο για λογαριασμό του EFG Group (Όμιλος Λάτση) και της Coca-Cola SBC (Όμιλος Δαυίδ-Λεβέντη).



Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τις Εκθέσεις Διαφάνειας για τις χρονιές 2009 και 2010, η PwC «ορίσθηκε ως νόμιμος ελεγκτής για τη διενέργεια υποχρεωτικών ελέγχων των ετησίων οικονομικών καταστάσεων» τόσο για την Coca-Cola SBC όσο και για την Eurobank, τη θυγατρική (εκείνη την εποχή) του EFG Group. 
Για πολλά χρόνια, οι Big Four αντιστέκονταν στην ποινικοποίηση της σύγκρουσης συμφερόντων. Τελικά το σκάνδαλο της Enron οδήγησε το 2002 στο διάσημο νόμο Sarbanes–Oxley Act (ή SOX από τα αρχικά των δύο αμερικανών πολιτικών που τον νομοθέτησαν, του Ελληνοαμερικανού γερουσιαστή Paul Sarbanes και του βουλευτή Michael G. Oxley) με τον οποίο οριοθετήθηκαν οι περιπτώσεις σύγκρουσης συμφερόντων στις ΗΠΑ. Αλλά όχι στην Ευρώπη όπου μόνο μετά το 2011 πάρθηκαν ανάλογες πρωτοβουλίες από την Κομισιόν και τον Επίτροπο Μισέλ Μπαρνιέ. Το τελικό πλαίσιο θέτει για πρώτη φορά κανόνες μετά όμως από σημαντικές υποχωρήσεις σχετικά με το αρχικό σχέδιο Μπαρνιέ...

Πρόσβαση στα πιο μύχια μυστικά

Η τοποθέτηση της κ. Σαββαΐδου προκαλεί τέλος ένα δύσκολο ερώτημα - δύσκολο όχι μόνο να απαντηθεί αλλά ακόμα και να διατυπωθεί: Από την πιο σημαντική θέση διοίκησης του ελληνικού φοροεισπρακτικού μηχανισμού έχει πρόσβαση στα πιο μύχια κρατικά μυστικά. Πόσο συμβατή είναι αυτή η επιλογή με ένα πρόσωπο που μέχρι πρότινος εργαζόταν ως μάνατζερ για μια εταιρεία με ευθέως ανταγωνιστικά προς το ελληνικό δημόσιο συμφέροντα;

Αντί για τέτοιου είδους ερωτήσεις, τα ελληνικά ΜΜΕ παρείχαν κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με την κ. Σαββαΐδου από ανώνυμες πηγές εντός του ΥπΟικ, όπως η ακόλουθη: «Τις περισσότερες φορές δεν έφευγε ούτε για φαγητό το μεσημέρι, αλλά έτρωγε την σαλάτα της με βιολογικά προϊόντα, που είναι αδυναμία της στο γραφείο, προσέχοντας πάντα να μην λερώσει τα απλωμένα χαρτιά».

Και όμως ένα απλό γκουγκλάρισμα για το ποιόν της PwC θα αρκούσε. Ας σταθούμε σε ένα μόνο περιστατικό. Βουλευτές του βρετανικού κοινοβουλίου ανακάλυψαν το 2013 πως η εταιρεία είχε στήσει ένα υπερεθνικό σύστημα με επτά (7) επίπεδα ώστε το πιο ακριβό συγκρότημα γραφείων στο Λονδίνο, αξίας 600 εκατ. λιρών (κοντά στο 1 δισ. ευρώ), να μην πληρώνει φόρους από ενοίκια.

Η ροή του χρήματος περνούσε από τους συνήθεις κόμβους, δηλαδή χώρες με ντοκτορά στη φορολογική διαφθορά. Όχι, κακώς πήγε το μυαλό σας στα PIGS, Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία. Εδώ μιλάμε για επιστημονική διαφθορά και όχι για τις αποδείξεις που δεν κόβει ο υδραυλικός ή ο ιδιοκτήτης ταβέρνας. Οι κόμβοι που η PwC χρησιμοποίησε στην προσπάθειά της να κρύψει το χρήμα δεν ήταν στη Μύκονο, τη Νάπολη ή τη Βαρκελώνη αλλά στο Λουξεμβούργο, το Ντελαγουέρ (δηλαδή ΗΠΑ), το Τζέρσεϊ (δηλ. Βρετανία)...

Δύο υπουργοί και ένας τροϊκανός:
Το φαν κλαμπ της Γενικής Γραμματέως

Τέτοιες υποθέσεις, για  το τι πραγματικά κάνει η PwC και γενικότερα οι Big Four, υπάρχουν αμέτρητες. Δεν χρειαζόταν δηλαδή να περιμένει κανείς τα LuxLeaks. Και όμως, όταν ανακοινώθηκε η επιλογή της κ. Σαββαΐδου, αντί ενστάσεων, ακούστηκαν εγκώμια, εντός και εκτός Ελλάδας.

Τρεις ανώτατοι αξιωματούχοι ερίζουν για την πρόσληψη της. Όλοι τους, αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα εφημερίδων ήταν ενθουσιώδεις υποστηρικτές της:

Πρώτα απ'όλα αποτελούσε πρόταση του υπουργού Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη, σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν του υπουργείου.

Επιπροσθέτως, στο Βήμα διαβάζουμε πως «κομβικό ρόλο στην επιλογή έπαιξε ο υφυπουργός Οικονομικών Γιώργος Μαυραγάνης», ο οποίος «είχε θητεύσει με επιτυχία στην KPMG», δηλαδή μία από τις υπόλοιπες Big Four. Με άλλα λόγια, στην Ελλάδα η μάχη κατά της φοροδιαφυγής είναι στα χέρια δύο πρώην στελεχών των εταιρειών με ειδικότητα τη... φοροαποφυγή.

Τέλος, η κ. Σαββαΐδου δεν θα 'χε πάρει την θέση, αν δεν την είχε εγκρίνει ο Γενικός Επιθεωρητής του Υπουργείου Οικονομικών της... Γαλλίας, ο κ. Λε Πετίτ, ο οποίος σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα, συμμετείχε στην 5μελή επιτροπή επιλογής και «πέρασε από κόσκινο» τους υποψηφίους. (Ωραία εθνική κυριαρχία όπου τον Έλληνα γενικό γραμματέα Εσόδων εγκρίνει ένας... Γάλλος).

Το Bloomberg ψάχνει τη φοροδιαφυγή στα υπόγεια των μπαρ

Ήταν άνοιξη προς καλοκαίρι του 2014, η εποχή του success story, στο οποίο ατυχώς δεν προσέτρεξαν μόνον τα εγχώρια πρόθυμα ΜΜΕ αλλά και μερικά από τα εγκυρότερα μέσα διεθνώς. Το ελληνικό success story, η ανάκαμψη (rebound), η αναγέννηση (revival), σαν κάθε καλό δράμα με χάπι έντ, χρειαζόταν χαρακτήρες, ήρωες. Και τους βρήκε.

Κατά το πρακτορείο Bloomberg το νέο (θετικό) πρόσωπο της Ελλάδας είναι δύο γυναίκες, η Αικατερίνη Σαββαΐδου, νέα γενική γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, και η Αναστασία Σακελλαρίου, πρόεδρος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Μέσα στο καλοκαίρι το αμερικάνικο μέσο δημοσίευσε δύο προφίλ για τις δύο Ελληνίδες. (Και αν στην περίπτωση Σαββαΐδου, το πρακτορείο πέρασε στο ντούκου τη θητεία της στην PwC, στην περίπτωση της Σακελλαρίου θεώρησε τριτεύουσας σημασίας ότι η πρόεδρος του ΤΧΣ διώκεται για κακούργημα που σχετίζεται με την άσκηση των καθηκόντων της κατά την προηγούμενη θητεία της σε τράπεζα).

Το Bloomberg στο προφίλ της Σαββαΐδου αναφέρεται στην ιδιότητα της νέας Γ.Γ. Εσόδων ως πρώην μάνατζερ στην PwC αλλά δεν βρίσκει τίποτα το αμφιλεγόμενο σε αυτό. Δύο μήνες πριν, τον Απρίλιο του 2014 (πριν πάρει τη νέα της θέση), το Bloomberg είχε ξανά κομμάτι με αναφορά στη Σαββαΐδου. Το ρεπορτάζ είχε τίτλο (σε ελεύθερη μετάφραση) «Οι διώκτες της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα στρέφουν την προσοχή τους στα υπόγεια των νυχτερινών κλαμπ» και εστίαζε στο «κορυφαίο» ζήτημα: αν οι μπάρμαν στα ποτάδικα της νύχτας κόβουν απόδειξη στους πελάτες τους και στη μάχη του ΥπΟικ να τους πιάσει στα πράσα.

Παρότι η Σαββαΐδου ήταν ακόμα ενεργός senior manager στην PwC, στο ρεπορτάζ έκανε δηλώσεις με το το καπέλο του «κυβερνητικού συμβούλου». (Δείτε παραπάνω, το ΦΕΚ του διορισμού της). 

Οι ίδιοι δηλαδή παράγοντες (διεθνή ΜΜΕ και εκπρόσωποι των δανειστών) που επί χρόνια πυροβολούσαν τους Έλληνες για το ότι δεν πληρώνουν φόρους, τώρα έδωσαν το χρίσμα τους σε ένα ανώτατο στέλεχος πολυεθνικής που τα πηγαίνει περίφημα σε αυτό ακριβώς το σπορ.

Η διαπλοκή ελληνικού δημοσίου - PwC

Γνωρίζουμε τον αντίλογο που εκφράζεται από όσους υποστήριξαν την επιλογή Σαββαΐδου: Είναι σα να προσλάβεις ένα χάκερ. Η παρομοίωση θα ευσταθούσε μόνον αν αυτός που προσέλαβε τον χάκερ (το ΥπΟικ) αλλά και ο ίδιος ο χάκερ (Σαββαΐδου), αναγνώριζαν ότι ο προηγούμενος εργοδότης του χάκερ ήταν εγκληματικό στοιχείο. Δεν βλέπουμε καμιά τέτοια διάθεση... Τουναντίον, το ελληνικό κράτος σπεύδει σε κάθε ευκαιρία να διαπλακεί με τις ελεγκτικές εταιρείες, και με την PwC ιδιαιτέρως, σε σημείο που στην ουσία «ιδιωτικοποιεί» κομμάτια της δικής του αρμοδιότητας.

§  Το 2009, πριν καν την αρχή της κρίσης, διαβάζουμε πως το Υπουργείο Οικονομικών, θα ανέθετε στην PwC το κυνήγι των μικροοφειλετών, την ίδια ακριβώς εποχή που η εταιρεία υπέρβαλλε στις αρχές του Λουξεμβούργου πατέντες για τη φοροελάφρυνση των μεγαλο-πελατών της.

§  Το 2010, της ανατέθηκε (από κοινού με την KPMG) ο έλεγχος δαπανών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους - μία ακόμα περίπτωση πρόσβασης σε νευραλγικό τομέα του δημοσίου.

§  Το 2011 ήταν σύμβουλος αποκρατικοποιήσεων για τις ΟΣΕ / ΤΡΕΝΟΣΕ.

§  Και πολύ πρόσφατα, τον Οκτώβριο του 2014, ο κ. Χαρδούβελης ανέθεσε στην PwC μελέτη για τον τρόπο εφαρμογής του αναβαλλόμενου φόρου των τραπεζών. Το έκανε σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, «παρακάμπτοντας πλήρως τις υπηρεσίες του υπουργείου» του. Ανέθεσε δηλαδή την επίλυση ενός ζητήματος δημοσίου συμφέροντος σε μια ιδιωτική εταιρεία η οποία εκ της φύσεως της διαπλέκεται με τις ελληνικές τράπεζες... Και αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα έχουν υποστηρίξει τόσο ο Γιάννης Βαρουφάκης εδώ όσο και η Wall Street Journal εδώ, οι τράπεζες έμειναν ενθουσιασμένες από τη λύση...

Και αυτά αφορούν μόνο τη διαπλοκή της PwC με το ελληνικό δημόσιο. Το μεγάλο θέμα όμως είναι η διαπλοκή της εταιρείας με το ευρύτερο σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα. Αλλά γι αυτό θα μιλήσουμε αναλυτικότερα τις επόμενες μέρες...

Αντί επιλόγου: Ένα ερώτημα για τους Χαρδούβελη και Σαββαΐδου

Ο Γκίκας Χαρδούβελης πήγε στο υπουργείο Οικονομικών από τη Eurobank, όπου θήτευσε ως πολυετής και πολύτιμος συνεργάτης του Ομίλου Λάτση. (Για το σοβαρό πρόβλημα σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ των δύο ιδιοτήτων, διαβάστε εδώ την ανάλυση του Γιάννη Βαρουφάκη). Ταυτόχρονα, στο δημόσιο μεταγράφηκε η κ. Σαββαΐδου με τον τρόπο που είδαμε, και με τη θερμή, όπως προείπαμε, σύσταση του κ. Χαρδούβελη.

Τώρα αποκαλύπτεται πως η πρώην εταιρεία της κ. Σαββαΐδου (πιθανώς με τη συμμετοχή της), εκπόνησε ένα σχήμα φοροαποφυγής με ωφελημένο τον πρώην εργοδότη του κ. Χαρδούβελη. Η επιχείρηση είχε πολλούς κερδισμένους και ένα μόνο θύμα, το ελληνικό δημόσιο, στο οποίο υπηρετούν πλέον οι κ.κ. Χαρδούβελης και Σαββαΐδου. Ερώτηση αφελής: Δεν υπάρχει ηθικό και πολιτικό θέμα και για τους δύο;

Του Νικόλα Λεοντόπουλου
http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=68887


......................................................


#LuxLeaks μέρα 3η: Κόκκινα δάνεια και Δασκαλόπουλος στις αποκαλύψεις

Το τρίτο (και μάλλον τελευταίο) μέρος των αποκαλύψεων του ICIJ αφορά δύο εταιρείες με ελληνικό ενδιαφέρον: την BAWAG PSK (που σχετίζεται με κόκκινα δάνεια Ελλήνων) και τη Damma Holdings, το επενδυτικό fund του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, πρώην προέδρου του ΣΕΒ.


Αυτό αλλάζει λίγο τον προγραμματισμό των αποκαλύψεων του LuxLeaks+ (το οποίο θα προχωρήσει πέραν των αποκαλύψεων του Luxemburg Leaks). Σήμερα ήταν προγραμματισμένη η δημοσίευση του πρώτου ρεπορτάζ για ένα πρόσωπο κλειδί του σκανδάλου της φοροαποφυγής. Αποφασίσαμε όμως να σας παρουσιάσουμε πρώτα συνοπτικά ποιες είναι οι δύο εταιρίες που έρχονται σήμερα στο φως της δημοσιότητας και να επιστρέψουμε αργότερα με αναλυτικό ρεπορτάζ.

Η Damma Holdings

Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος είναι ο Έλληνας επιχειρηματίας πίσω από τη Damma Holdings. Ο Δασκαλόπουλος ήταν επί χρόνια πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, αυτός δηλαδή που συνομιλούσε με τις εκάστοτε κυβερνήσεις και συζητούσε για τον τρόπο με τον οποίο θα φορολογούνται οι βιομήχανοι.

H Damma Holdings είναι το προσωπικό επενδυτικό fund του Δασκαλόπουλου με έδρα το Λουξεμβούργο και το όχημα του καθώς ο επιχειρηματίας επιστρέφει στην οικονομική ζωή της χώρας μας με επενδύσεις. 

Στα τέλη του 2007, ο Δασκαλόπουλος, σε ένα από τα πιο πετυχημένα επιχειρηματικά deal που έγιναν ποτέ στην Ελλάδα, πούλησε τη βιομηχανία τροφίμων Vivartia (την οποία η οικογένεια του έλεγχε επί δεκαετίες, όταν ακόμα λεγόταν Δέλτα), στη MIG του Ανδρέα Βγενόπουλου, εισπράττοντας ο ίδιος 400 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που έδωσε φυσικά τρομερή ρευστότητα στο νεοσύστατο Damma Holdings και του επέτρεψε κυρίως από το 2013 και μετά να κάνει επενδυτικές κινήσεις στην Ελλάδα. 

Τα έγγραφα του ICIJ περιλαμβάνουν συμφωνία της Damma Holdings με τις αρχές του Λουξεμβούργου προκειμένου να «εξαφανιστούν» 13 εκατομμύρια ευρώ από το εισόδημα και άρα από τη φορολογική βάση της εταιρίας για τουλάχιστον 5 χρόνια.


Η BAWAG PSK

Η εταιρία αυτή έχει αγοράσει κόκκινα δάνεια ονομαστικής αξίας 700 εκατομμυρίων ευρώ στο 3,5% έως 5,5% της αξίας τους. Τα δάνεια αυτά προσπαθεί να τα εισπράξει είτε πιέζοντας τους ανθρώπους που τα έχουν συνάψει είτε προτείνοντας τους γενναίια «κουρέματα». Το περιθώριο κέρδους της εταιρίας είναι μέχρι και 1.600%.

Τα έγγραφα του ICIJ αποδεικνύουν ότι η εταιρεία χρησιμοποιούσε τα ειδικά προνόμια των tax rulings του Λουξεμβούργου προκειμένου να μεγιστοποιήσει ακόμα περισσότερο τα κέρδη της.
http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=68928 


.............................

Η WIND διαψεύδει… αλλά δεν θυμάται καλά

Η WIND είναι μάλλον από αυτούς που δεν έκαναν Like στο ρεπορτάζ μας για το #LuxLeaks. Μας έστειλε χθες αυτή την πολύ φιλική επιστολή και μας κάλεσε να επανορθώσουμε. Το πιο αστείο πάντως είναι ότι η επιστολή διάψευσης δημοσιεύτηκε παντού, και εκεί δηλαδή που δεν υπήρχε το ρεπορτάζ, αφήνοντας κάπως… εκτεθειμένη την εταιρία που βρέθηκε να διαψεύδει ένα ανύπαρκτο ρεπορτάζ. Κι όμως, κάτι δεν πάει καλά και με την διάψευση:


Η Επιστολή της WIND

Καλησπέρα,

Σχετικά  με τα πρόσφατα δημοσιεύματα που συνδέουν την WIND με την Weather Investments , θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι:  

Η WIND δεν έχει καμία σχέση με τη Weather Investments . Από το 2009, μέτοχοι της WIND είναι διεθνή επενδυτικά κεφάλαια και η μητρική της εταιρεία είναι η Largo Limited. Η WIND Ελλάς  ήταν και είναι ελληνική εταιρεία, ιδρύθηκε και διατηρεί την έδρα της στην Ελλάδα από το 1992, καταβάλλοντας τους φόρους που προβλέπονται από την ελληνική νομοθεσία στη χώρα μας για το σύνολο των εσόδων της. Επισημαίνουμε ακόμη, ότι από το 2009 η εταιρεία δεν έχει δώσει μέρισμα στους μετόχους της. 

Παρακαλούμε να γίνει η σχετική διόρθωση.

Στη διάθεσή σας για οτιδήποτε περαιτέρω.

Με εκτίμηση,

Μίκα Παπαηλιού

Κάτι δεν πάει καλά με τις ημερομηνίες

Τα έγγραφα που αφορούν την Weather Investments αναφέρονται στο tax ruling της εταιρίας το έτος 2009, τη χρονιά δηλαδή που η WIND ισχυρίζεται ότι η Largo την είχε αντικαταστήσει. Αυτό φαντάζει πολύ περίεργο γιατί σύμφωνα με τη Wikipedia η απόσυρση της Weather Investments από την ελληνική τηλεπικοινωνιακή εταιρία έγινε ένα χρόνο αργότερα. Ακόμα πιο αναλυτικά διαβάζουμε στο Telegeography.com ότι οι συζητήσεις για την αλλαγή της ιδιοκτησίας ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 2010, προχώρησαν με κάποια βήματα σύγκλησης τον Οκτώβριο του 2010 και τελικά η μεταφορά ολοκληρώθηκε με αλλαγή και του Δ.Σ. τον Δεκέμβριο του 2010.

Επειδή η διάψευση της WIND δεν είναι ούτε πολύ κατηγορηματική ούτε πολύ ξεκάθαρη έχουμε επιστρέψει με μια ερώτηση, στην οποία ακόμα δεν έχουμε πάρει απάντηση: «Τελικά ποια ημερομηνία αποσύρθηκε η Weather Investments από τη WIND; Το 2009 όπως γράφει η επιστολή σας ή το 2010 όπως γράφουν 1.241 ιστοσελίδες στο διαδίκτυο;»

http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=68927

.......................................................

Coca-Cola Zero Tax - μέσα σε μια ανατριχιαστική σιωπή των μίντια 

Ποιο είναι πιο σκανδαλώδες; Το ότι η μεγαλύτερη ελληνική πολυεθνική διαπρέπει στη φοροαποφυγή ή ότι σχεδόν σύμπαντα τα ελληνικά ΜΜΕ επιλέγουν να αποσιωπήσουν τη συμμετοχή ελληνικών εταιρειών στα LuxLeaks;


Από σήμερα το πρωί γνωρίζουμε ότι η Coca-Cola HBC, πιθανότατα η μεγαλύτερη ελληνική πολυεθνική, είναι η επόμενη στη σειρά ελληνικών συμφερόντων εταιρειών (μετά το EFG Group του Ομίλου Λάτση, και τη Wind Hellas) που χρησιμοποίησαν το μηχανισμό της ελεγκτικής εταιρείας PwC ώστε να φοροαποφεύγει μέσω Λουξεμβούργου.

Η αποκάλυψη αναρτήθηκε από το ICIJ (τη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων) στη σελίδα των Luxembourg Leaks, μαζί με τα σχετικά έγγραφα που τεκμηριώνουν τη φοροαποφυγή - και τα οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Η Coca Cola HBC (Hellenic Bottling Company) είναι μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμφιάλωσης προϊόντων της Coca-Cola στον κόσμο (η μεγαλύτερη στην Ευρώπη), με πελάτες 585 εκατομμύρια ανθρώπους σε 28 χώρες. Θυγατρική της κατά 100% είναι η γνωστή μας 3Ε (άλλοτε «Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεως»). Η μητρική εταιρεία ιδρύθηκε το 1969 στην Ελλάδα και ακόμα ελέγχεται από τις οικογένειες Δαυίδ και Λεβέντη.

Από την Ελλάδα στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους μέσω Λουξεμβούργου

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Χάρη Καρανίκα, του μοναδικού Έλληνα δημοσιογράφου που συνεργάζεται με το ICIJ, στα σημερινά NEA, στο κέντρο του δικτύου, μεταξύ Ελλάδας και Βρετανικών Παρθένων Νήσων, βρίσκονται δύο εταιρείες με έδρα το Μεγάλο Δουκάτο, οι Boval και Kar-Tess Holding, μέτοχοι αμφότερες της Coca-Cola 3E, θυγατρικής της Coca-Cola ΗBC στην Ελλάδα.

Μέχρι το 2010, οι εταιρείες με έδρα το Λουξεμβούργο μπορούσαν να απολαμβάνουν ένα καθεστώς εκτεταμένης φοροαπαλλαγής, βάσει ενός περιβόητου νόμου του 1929, ο οποίος αποτέλεσε διαχρονικά το ισχυρότερο κίνητρο μετοίκησης των εταιρειών στο Μεγάλο Δουκάτο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως αναφέρει το ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ, οι δύο εταιρείες υφίστανται στο Λουξεμβούργο στο πλαίσιο του καθεστώτος του 1929: η μεν Boval από τη δεκαετία του '70 και η Kar-Tess από τη δεκαετία του '80. Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει ότι επί 40 χρόνια χρησιμοποιούν το φοροπαράδεισο του Λουξεμβούργου. Αν το δει κανείς ανάποδα, σημαίνει πως επί 40 χρόνια το ελληνικό δημόσιο χάνει φόρους...

Αλλά το 2010 το καθεστώς αυτό, υπό την πίεση εταιρειών και κρατών που κατήγγειλλαν τον αθέμιτο ανταγωνισμό, καταργήθηκε. Οι εταιρείες του ομίλου της CCHBC βρέθηκαν ξαφνικά σε μια πρωτοφανή για τις ίδιες κατάσταση: σε καθεστώς κανονικής φορολόγησης, σαν να ήταν κοινοί θνητοί. Όπως και σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις, το πρόβλημα ανέλαβε να επιλύσει η PcW, επινοώντας ένα σχήμα που στόχο του είχε να αποφύγει τη φορολόγηση των εταιρειών τόσο στην Ελλάδα (με 25%) όσο και στο Λουξεμβούργο (με 15%).

Για να γίνει αυτό, επιλέχθηκε μια στρατηγική σε σειρά βημάτων με αντικείμενο τη μεταφορά συνολικά 159 εκατομμυρίων ευρώ και σκοπό την καταβολή των λιγότερων δυνατόν (ή μηδενικών;) φόρων. 

Πρώτο βήμα, μία κίνηση κεφαλαίων από την Ελλάδα στο Λουξεμβούργο ύψους 59 εκατομμυρίων ευρώ, προτού εκπνεύσει το καθεστώς φοροαπαλλαγής. Η μεταφορά απέφυγε την καταβολή φόρων στη χώρα προέλευσης βάσει της Συμφωνίας Διπλής Φορολόγησης και δεν φορολογήθηκε στο Λουξεμβούργο βάσει του καθεστώτος του 1929.

Στο Δ.Σ. της Kar-Tess το 2009 εμφανίζονταν οι Γιώργος Δαυίδ και Αναστάσιος Λεβέντης (οι ηγέτες δηλαδή της ελληνικής Coca-Cola), δηλώνοντας ως έδρα το Λάγος της Νιγηρίας. (Η οικογένεια Λεβέντη έχει δεσμούς με τη Νιγηρία από το 1920).  

Τον Μάιο του 2009, οι Γενικές Συνελεύσεις των δύο εταιρειών αποφάσισαν να απεκδυθούν των προνομίων που τους έδινε ο νόμος του 1929 και να υπαχθούν σε ένα καθεστώς κανονικής φορολόγησης. Αυτό σήμαινε πως στο εξής θα πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους; Όχι ακριβώς...

Τον Ιούλιο του 2009, η PwC υποβάλλει τη φορολογική της πρόταση προς τις αρχές και η συμφωνία εγκρίνεται αυθημερόν! Ακολουθεί η δεύτερη κίνηση κεφαλαίων από το Λουξεμβούργο προς τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους (τις γνωστές BVI) που βαπτίστηκαν τόκος από υφιστάμενο δάνειο από τη Lavonos (βλέπε γράφημα) ώστε και πάλι να αποφευχθεί η φορολόγησή τους.

Τελευταίο βήμα: Συστήνεται μία νέα εταιρεία στην Κύπρο με το ίδιο όνομα (Boval) και μεταφέρονται οι μετοχές της Boval Λουξεμβούργου σε αυτήν. Στο εξής, οι διανομές μερισμάτων στην κυπριακή Boval Ltd θα απαλλάσσονταν από την παρακράτηση φόρου.

Με άλλα λόγια, το Λουξεμβούργο κατάργησε επισήμως το καθεστώς φοροπαλλαγής και την ίδια ώρα, με συνεργό την PwC, από την πίσω πόρτα εγκαθίδρυσε ένα νέο αντίστοιχο καθεστώς.

Όσο για την ελληνική πολευθνική και τους επιχειρηματίες που τη διοικούν, αφού παραιτήθηκαν με τη βούλα όλων των φορολογικών τους προνομίων, με συνεργό την PwC και τις αρχές του Δουκάτου, επέστρεψαν στο καθεστώς από το οποίο υποτίθεται παραιτήθηκαν... Coca-Cola Zero Tax....

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Καρανίκα, πηγές από τη Γενική Διεύθυνση Φορολόγησης και Τελωνειακής Ενωσης της Κομισιόν ανέφεραν ότι ενδιάμεσες εταιρείες, οι οποίες δηλαδή παρεμβάλλονται ανάμεσα σε άλλες με μόνο σκοπό τη φορολογική ελάφρυνση, "θα μπορούσαν να αγνοηθούν και η φορολόγηση να εφαρμοστεί ωσάν οι εταιρείες να συνδέονται απευθείας μεταξύ τους. Σαν να έχουν, δηλαδή, απευθείας σχέση".

Η Κομισιόν, έστω χωρίς την ευθύνη μιας δήλωσης on-the-record, πετάει το μπαλάκι στις ελληνικές αρχές. Και το ερώτημα που τίθεται είναι προφανές: Το Υπουργείο Οικονομικών θα αναλάβει δράση απέναντι στην ελληνικών συμφερόντων εταιρεία ώστε τα κεφάλαια που έφυγαν από την Ελλάδα (τουλάχιστον αυτά των εν λόγω συμφωνιών) να φορολογηθούν όπως πρέπει;

Το πραγματικό σκάνδαλο: Η ανατριχιαστική σιωπή των μίντια

Ποιο είναι όμως το μεγαλύτερο «σκάνδαλο»; Το ότι το ότι η μεγαλύτερη ελληνική πολυεθνική διαπρέπει στη φοροαποφυγή ή ότι σύμπαντα τα ελληνικά ΜΜΕ επιλέγουν να αποσιωπήσουν το γεγονός;

Η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, που είναι ο αποκλειστικός συνεργάτης στην Ελλάδα του ICIJ, στη δημοσίευση των LuxLeaks, παρότι είχε κατ’αποκλειστικότητα το θέμα, το χειρίστηκε ως εξής: Στην πρώτη της σελίδα, αντί το θέμα να είναι πρώτο, όπως θα άρμοζε σε μία διεθνή και εθνική αποκλειστικότητα, είναι θαμμένο στον πάτο της σελίδας με έναν τίτλο από τον οποίο λείπει εντελώς κάθε αναφορά στην Coca-Cola. Ο τίτλος, σκέτο-αίνιγμα, αναφέρει:

Luxembourg Leaks: H ελληνική «παροικία» στο Λουξεμβούργο και η σκληρή απάντηση των Γερμανών 

Και ενώ ΤΑ ΝΕΑ σαμποτάρουν την ίδια τους την αποκλειστικότητα, οι υπόλοιπες εφημερίδες επιλέγουν αν αποσιωπήσουν πλήρως την αποκάλυψη της προηγούμενης ημέρας: ότι το EFG Group του Ομίλου Λάτση και η Wind ήταν ανάμεσα στις «ελληνικές» εταιρείες που έχουν εμπλοκή στην υπόθεση LuxLeaks.

Απο το σύνολο του ημερήσιου τύπου ούτε μία δεν ανέφερε το EFG Group στο πρωτοσέλιδό της. Υπήρξαν δύο μόλις εξαιρέσεις που αναφέρθηκαν μεν στην υπόθεση LuxLeaks -η «Εστία» και η Εφημερίδα των Συντακτών- αλλά ούτε αυτές αναφέρθηκαν στο πρωτοσέλιδό τους στα ονόματα των ελληνικών εταιρειών. 

Και η Coca-Cola; Τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης περιορίστηκαν σε χλομές αναφορές στο ρεπορτάζ. Μέσα ενημέρωσης που καθημερινά ανεβάζουν εκατοντάδες ποστ, δεν βρήκαν χώρο για ένα τόσο μεγάλο και διεθνές θέμα - κι ας αφορούσε τη μεγαλύτερη ελληνική πολυεθνική.

Όπως έχουμε ξαναγράψει στο ThePressProject, η Coca-Cola HBC αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους διαφημιζόμενους στην Ελλάδα (όπως και διεθνώς το αντίστοιχο αμερικάνικο brand) ενώ ταυτόχρονα απολαμβάνει ένα είδος ευρύτερης ασυλίας, που ίσως να συνδέεται και με το στάτους των Ελλήνων ιδιοκτητών της και ιδίως του κ. Γεώργιου Δαυίδ.

Με τον ίδιο τρόπο που σήμερα τα ελληνικά ΜΜΕ προσποιούνται ότι η υπόθεση φοροαποφυγής της Coca-Cola δεν υπάρχει, μερικούς μήνες νωρίτερα αποσιώπησαν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, το μποϊκοτάζ που οι εργαζόμενοι κήρυξαν εναντίον της εταιρείας εξαιτίας των απολύσεων και του κλεισίματος παραγωγικών μονάδων.

Τέλος, η ίδια η εταιρεία, προσέφυγε στα δικαστήρια ζητώντας προσωρινή διαταγή προκειμένου να σταματήσει το μποϊκοτάζ. Έως τώρα, η ελληνική δικαιοσύνη έχει απορρίψει το αίτημά της.


Νικόλας Λεοντόπουλος 
http://www.thepressproject.gr/luxleaks/details.php?aid=68915

...................................................

Αγωγή Δασκαλόπουλου κατά «Βήματος» για τo LuxLeaks

Με μήνυση απαντάει ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος στο δημοσίευμα του Βήματος με τίτλο «Ένας πρόεδρος του ΣΕΒ στο δουκάτο της φοροαποφυγής», σύμφωνα με το οποίο ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ και νυν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της «Damma Συμμετοχών» χρησιμοποιεί έναν δαίδαλο εταιρειών στο Λουξεμβούργο για να πληρώνει λιγότερους φόρους.
Στο ρεπορτάζ της εφημερίδας για τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) και αφορούν στις μυστικές φορολογικές αποφάσεις του Λουξεμβούργου για διεθνείς επιχειρήσεις, εκτενής είναι η αναφορά για τις φορολογικές διαδρομές που η «Damma Συμμετοχών» φέρεται να έχει ακολουθήσει. Πιο συγκεκριμένα η αναφορά στον Δημήτρη Δασκαλόπουλο έχει ως εξής:

Η κυβέρνηση Καραμανλή

Αθήνα, 25 Αυγούστου 2008. Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Δημήτρης Δασκαλόπουλος συναντάται με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Ηδη είχε μαθευτεί η απόφαση για την επιβολή πρόσθετης φορολογίας στα μερίσματα, καθώς και αύξηση της προκαταβολής φόρου. Αμέσως μετά τη συνάντηση ο πρόεδρος του ΣΕΒ δήλωσε: «Οι φόροι είναι ακόµη σε στάδιο σκέψης και σχεδιασµού. Θα δώσουµε τις προτάσεις µας για τη σωστή εφαρµογή τους. Για εµάς πρώτα απ' όλα δεν πρέπει να αντιµετωπίζουµε έκτακτες καταστάσεις µε µόνιµους φόρους και, δεύτερον, στα σύγχρονα κράτη οι φόροι είναι χαµηλοί και όλοι - µα όλοι - τους πληρώνουν κατά το µέτρο των δυνατοτήτων τους». Λίγες ημέρες μετά, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής», ο κ. Δασκαλόπουλος ανάφερε ότι ο ΣΕΒ χαρακτήρισε την απόφαση για τη φορολόγηση των μερισμάτων «ιδιαίτερα ατυχή».

Από την Αθήνα στο Λουξεμβούργο

Τρεις ημέρες πριν από τη συνάντηση του προέδρου του ΣΕΒ με τον πρωθυπουργό δύο νέες εταιρείες έπαιρναν σάρκα και οστά: η Dinavest και η Demergon Funds, με έδρα ακριβώς στην ίδια διεύθυνση στο Λουξεμβούργο. Μάλιστα οι εταιρείες εμφανίζονταν να έχουν και την ίδια εκπρόσωπο. Σκοπός της Dinavest ορίστηκε η διαχείριση κεφαλαίων της Demergon Funds. Η τελευταία, όπως φαίνεται στις οικονομικές καταστάσεις εκείνης της περιόδου, διέθετε ένα πλούσιο χαρτοφυλάκιο ομολόγων και μετοχών των οποίων η αξία προσέγγιζε τα 600 εκατ. ευρώ.
Ως μέτοχος της Dinavest εμφανιζόταν μια κυπριακή εταιρεία, η Denchevo, ενώ ως μέτοχοι της Demergon Funds ο κύριος και η κυρία Δασκαλοπούλου. Την ίδια ημέρα που δημιουργήθηκαν, στις 22 Αυγούστου 2008, συνήφθη μεταξύ της Dinavest και της Demergon συμφωνία για την αμοιβή της πρώτης για το έργο που θα προσέφερε στη διαχείριση των χαρτοφυλακίων της δεύτερης.

Η κρίση χτυπάει την Ελλάδα

Η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης θα συνέχιζε να απασχολεί και τις επόμενες εβδομάδες: στις 3 Σεπτεμβρίου 2008 ο ΣΕΒ εξέδωσε δελτίο Τύπου όπου ανάμεσα σε άλλα επισημαινόταν ότι «στο σκέλος των εσόδων πρώτιστο μέλημα πρέπει να είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης μέσα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής».

Τους επόμενους μήνες η παγκόσμια οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της στην Ελλάδα ήταν τα θέματα που μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον. «Αυτό που απαιτείται τούτη την ώρα είναι ένας συναγερμός ηθικής και πολιτικής ανανέωσης» ήταν η επίσημη δήλωση του κ. Δασκαλόπουλου κατά την έναρξη της ετήσιας συνέλευσης του ΣΕΒ τον Μάιο του 2009.

Από τα έγγραφα που αποκτήθηκαν από το ICIJ γίνεται σαφές ότι η PwC υπέβαλε στις 29 Ιουλίου 2009 μια προτεινόμενη συμφωνία στις φορολογικές αρχές Λουξεμβούργου για λογαριασμό της Dinavest.

Σε αυτήν φαίνεται ξεκάθαρα ότι και η Dinavest και η Demergon Funds «ανήκουν στον όμιλο Damma». Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος είναι πρόεδρος της Damma Συμμετοχών, η οποία έχει την έδρα της στο Χαλάνδρι. Στη φορολογική συμφωνία δεν ξεκαθαριζόταν πουθενά αν στον όμιλο ανήκει και η Damma Συμμετοχών. Παρ' όλα αυτά, το όνομα της Συμμετοχών εμφανιζόταν στο παράρτημα των εγγράφων που διέρρευσαν από το Λουξεμβούργο.

Στη συμφωνία αναφερόταν ότι η Dinavest για να παρέχει τις υπηρεσίες διαχείρισης προς την Demergon επωφελείται όσον αφορά «την τεχνική, επαγγελματική και οικονομική βοήθεια από υψηλά καταρτισμένους υπαλλήλους και συνεργάτες του ομίλου Damma». Που επί της ουσίας σημαίνει ότι το έργο της διαχείρισης θα πραγματοποιείτο και με τη συνδρομή των υπαλλήλων του ομίλου Damma. 

Στο παράρτημα της συμφωνίας περιγράφονται αναλυτικά οι τομείς εξειδίκευσης του προσωπικού της Damma Συμμετοχών στην Ελλάδα. Από τις περιγραφές της Dinavest και της Demergon Funds στο ίδιο παράρτημα φαίνεται ότι η μόνη εταιρεία που θα μπορούσε να προσφέρει «βοήθεια από υψηλά καταρτισμένους υπαλλήλους» είναι η Damma Συμμετοχών, η οποία, σύμφωνα με γραπτές δηλώσεις του κ. Δασκαλόπουλου, το 2013 απασχολούσε περί τα 40 άτομα.

Οι τρόποι φορολογικής ελάφρυνσης

Η βοήθεια, όπως έγραφε η φορολογική συμφωνία μεταξύ Dinavest και λουξεμβουργιανών αρχών, λογίζεται για «φορολογικούς σκοπούς στα χέρια της Dinavest ως αποσβέσιμο άυλο περιουσιακό στοιχείο», το οποίο σημαίνει ότι η αξία αυτής της βοήθειας διαγράφεται από τα βιβλία της εταιρείας ανά έτος. Λίγο πιο κάτω αναφερόταν το εξής: «Ως συνέπεια  ο όμιλος Damma μπορεί να αναγνωρίσει ένα άυλο περιουσιακό στοιχείο για φορολογικούς σκοπούς».

Τη μέθοδο της φορολογικής ελάφρυνσης μέσω «αποσβέσιμων άυλων» πρότεινε το 2012 σε παρουσίαση για τις φορολογικές ευκαιρίες στο Λουξεμβούργο η BDO, η πέμπτη μεγαλύτερη διεθνώς λογιστική εταιρεία.

Στα πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης μεθόδου αναφερόταν ότι «η ετήσια απόσβεση εκπίπτει από τη φορολόγηση και μειώνει τη φορολογική βάση της επιχείρησης». Ενα από τα σημεία που έπρεπε οπωσδήποτε να προσέξουν όσοι θα εφάρμοζαν τη μέθοδο ήταν το εξής: «Απαραίτητη είναι η επίτευξη φορολογικής συμφωνίας με τις Αρχές ώστε να διασφαλιστούν τα φορολογικά οφέλη» επισημάνθηκε στην παρουσίαση.

Αυτό ακριβώς έγινε και στην περίπτωση της Dinavest. Η συμφωνία υποβλήθηκε από την PwC για λογαριασμό της εταιρείας στον κ. Μάριους Κολ, τον επικεφαλής του Γραφείου 6 των Φορολογικών Αρχών του Λουξεμβούργου που είναι υπεύθυνο για τη φορολόγηση των εταιρειών.

Και ενώ το συγκεκριμένο γραφείο είναι επιφορτισμένο με τα φορολογικά ζητήματα χιλιάδων εταιρειών, η έγκριση για τη συμφωνία δόθηκε μέσα στην ίδια ημέρα - και ας υπήρχαν αρκετά πολύπλοκοι υπολογισμοί που έπρεπε να ελεγχθούν από τις Αρχές. Η Dinavest ήταν η μόνη εταιρεία στο «τρίγωνο» με τις Demergon Funds και Damma Συμμετοχών η οποία δεν φαίνεται να έχει σχέσεις με τον κ. Δασκαλόπουλο. Ανάμεσα στους διευθυντές της κυπριακής Denchevo, της βασικής μετόχου της Dinavest, υπάρχει το όνομα του γενικού διευθυντή της Damma Συμμετοχών κ. Παντελή Οικονόμου, ο οποίος εμφανίζεται και στο ΔΣ της Demergon. Σε ερωτήματα του ICIJ προς την Damma Συμμετοχών σχετικά με το πού παράγεται το έργο της διαχείρισης της Dinavest, καθώς και γιατί η εταιρεία έπρεπε να προχωρήσει σε συμφωνία με τις φορολογικές αρχές του Λουξεμβούργου, ο κ. Παντελής Οικονόμου απάντησε τα εξής:

«Γνωρίζουμε την Dinavest λόγω του ότι αποτελεί έναν από τους πολλούς συνεργάτες μας διεθνώς. Η Dinavest είναι εταιρεία της οποίας η διοίκηση ασκείται στο Λουξεμβούργο, όπου και η έδρα της. Η οργάνωση που εκπροσωπείτε θα πρέπει να απευθυνθεί επισήμως απευθείας στη διοίκηση της εν λόγω εταιρείας».

Οι υπολογισμοί -Πώς γινόταν η έκπτωση

Για να προσδιοριστούν τα ποσά με τα άυλα περιουσιακά στοιχεία που θα εξέπιπταν από τη φορολόγηση ακολουθήθηκαν στη φορολογική συμφωνία δύο μέθοδοι. Ο μέσος όρος τους ανήλθε σε 13,2 εκατ. ευρώ και η απόσβεση σε χρονικό διάστημα πέντε ετών, από το 2009 ως το 2013, έφθανε τα 2,63 εκατ. ευρώ τον χρόνο.

Από τα οικονομικά στοιχεία της Dinavest για το ίδιο χρονικό διάστημα προκύπτει ότι από τα μέσα του 2008 ως και το 2012 η Dinavest δήλωσε στις Αρχές του Λουξεμβούργου συνολικά κέρδη ύψους 10,74 εκατ. ευρώ και πλήρωσε στο Μεγάλο Δουκάτο φόρους λίγο πάνω από 1,63 εκατ. ευρώ.

Η Damma Συμμετοχών, η οποία φορολογείται στην Ελλάδα, από το 2008 ως και το 2011, ενώ δηλαδή βρίσκεται σε ισχύ η συμφωνία με τις Αρχές του Λουξεμβούργου, παρουσιάζει στους ισολογισμούς της ζημιές που κυμαίνονται από 2,2 ως 2,7 εκατ. ευρώ ανά έτος και οι υποχρεώσεις της από φόρους ανήλθαν σε 260.000 ευρώ.

Στο πλαίσιο της παγκόσμιας έρευνας του ICIJ εντοπίσαμε στο Λουξεμβούργο τη φορολογική έδρα της Dinavest και της Demergon Funds, στο κτίριο γραφείων της τράπεζας Societe General, η οποία παρέχει υπηρεσίες φύλαξης εγγράφων και διαχείρισης και σε άλλες εταιρείες. Δίπλα από την είσοδο υπάρχει και μια ταχυδρομική θυρίδα η οποία εξυπηρετεί πάνω από 65 εταιρείες, ανάμεσα στις οποίες οι Dinavest και Demergon Funds. Κατά την επίσκεψή μας στο Μεγάλο Δουκάτο δεν εντοπίστηκε κάποιος υπεύθυνος από την Dinavest ή την κυπριακή εταιρεία μέτοχός της για να απαντήσει σε σχετικά ερωτήματα.

Σε ανεπίσημες δηλώσεις του στέλεχος της Κομισιόν που ειδικεύεται σε θέματα φορολόγησης αναφέρει ότι στη σχετική οδηγία και σε προτάσεις που έχουν γίνει προς τα κράτη-μέλη περιλαμβάνεται και το εξής: «Αν μια εταιρεία-θυρίδα είναι "μεσάζοντας" ανάμεσα σε δύο άλλες εταιρείες, θα πρέπει να αγνοηθεί φορολογικά και να λάβει κανείς υπόψη ότι οι δύο άλλες εταιρείες έχουν απευθείας σχέση».

«Η νέα επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον μου η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ παραχαράζει τα γεγονότα και διαστρέφει την πραγματικότητα», ήταν η τοποθέτηση του Δημήτρη Δασκαλόπουλου που θα προχωρήσει σε μήνυση. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε με αφορμή τις αποκαλύψεις του Βήματος, ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ αναφέρει:

«Πράγματι, η διαχείριση της περιουσίας μου γίνεται, μεταξύ άλλων, μέσω της ελληνικής Ανώνυμης Εταιρείας DAMMA Συμμετοχών (DAMMA Holdings S.A.), καθώς και μέσω επενδυτικών funds στο Λουξεμβούργο.  Από τα ίδια τα στοιχεία όμως που παρουσιάζονται στο δημοσίευμα, δεν προκύπτει η παραμικρή παρανομία ή φοροδιαφυγή –ούτε στην Ελλάδα ούτε στο Λουξεμβούργο.  Άλλωστε, η ίδια η πηγή των στοιχείων αυτών, το ICIJ, ξεκάθαρα υπογραμμίζει ότι “δεν έχει την πρόθεση να υποδείξει ή να υπονοήσει πως οι εταιρείες που αναφέρονται έχουν παραβεί τον νόμο ή ότι έχουν ενεργήσει μη κανονικά”.  Το ΒΗΜΑ, όμως, επέλεξε να συνθέσει τα ίδια ακριβώς στοιχεία σε μια υπαινικτική, παραπλανητική και συκοφαντική παρουσίαση».

Και συνεχίζει λέγοντας ότι «στη βάση αυτή, θα προσφύγω στη Δικαιοσύνη με την άμεση κατάθεση αγωγής κατά της εφημερίδας». tvxs.gr


ΠΡΕΖΑ TV
10-11-2014

Δεν υπάρχουν σχόλια: