Του Δημήτρη Τρίμη
Περισσεύουν η υποκρισία και η σκοπιμότητα στη συζήτηση και στις «πολιτικές προτάσεις» γύρω από το ρωσικό εμπάργκο και τις συνέπειές του στις χώρες που δεν υποστηρίζουν τις εθνικές αφυπνίσεις των ρωσικών πληθυσμών σε περιοχές της Ουκρανίας και τις πιθανές αλλαγές συνόρων στην περιοχή. Στη Ρωσία ήδη οι πατριώτες νιώθουν εθνική υπερηφάνεια για το εμπορικό εμπάργκο στη «Δύση» και με το ερώτημα-σύνθημα «Θέλεις παρμεζάνα ή την Κριμαία;». Αύριο θα πουν «Θέλεις ελληνικά ροδάκινα, γερμανικά λουκάνικα, γαλλικά κρασιά ή το Ντονέτσκ;» και ούτω καθεξής…
Η ελληνική κυβέρνηση -παίζοντας όπως πάντα κουτοπόνηρα στη διεθνή σκηνή- κλείνει το μάτι στην εκλογική της πελατεία στην Ελλάδα, ενώ ακολουθεί πιστά όλες τις νεοψυχροπολεμικές επιλογές της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, ότι δεν τρέχει και τίποτα με το εμπάργκο. Αφήνει για τους ιθαγενείς να πιστεύουν ότι «εμείς παραδοσιακά είμαστε σύμμαχοι του «ξανθού γένους»», όπως έλεγαν κι οι Αγιορείτες γέροντες τάδε και τάδε, καθώς και χιλιάδες άλλοι «ρομαντικοί» εθνικόφρονες πολιτικοί και διαμορφωτές της γεωπολιτικής των «τόξων της Ορθοδοξίας».
Και την πίτα και τον σκύλο
Το ΥΠΕΞ -κατά τα κλασικά- ήδη έχει αρχίσει δήθεν να καταγράφει τη ζημιά στις ελληνικές εξαγωγές προς τη Ρωσία και υπόσχεται ότι θα αποζημιώσει τους εξαγωγείς με λεφτά από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο, δηλαδή. Η ζημιά λέει ο ένας θα είναι 250 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, 140 λέει ο άλλος. Οι βουλευτές της περιφέρειας και οι παραγωγοί δίνουν τα δικά τους στοιχεία για τη ζημιά και ζητούν να προαγοράσει το ελληνικό κράτος, η Ε.Ε. και δεν ξέρω κι εγώ ποιοι άλλοι τα ελληνικά προϊόντα που δεν θα εξαχθούν στη Ρωσία, ενώ η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου λέει σε όλους ναι, κερδίζοντας χρόνο.
Στο κοντινό παρελθόν οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν χειριστεί αρκετές περιπτώσεις διεθνών αποκλεισμών με μοναδική υποκρισία. Για παράδειγμα η περίπτωση του εμπάργκο πετρελαίου και αθλητικών και πολιτιστικών ανταλλαγών με τη ρατσιστική Νότια Αφρική (πριν από την πτώση του εφιαλτικού καθεστώτος του απαρτχάιντ). Τα ελληνόκτητα πλοία με την ανοχή των ελληνικών αρχών έσπαγαν συστηματικά το εμπάργκο καυσίμων του ΟΗΕ, Ελληνες αθλητές και καλλιτέχνες πηγαινοέρχονταν επί χρόνια κ.λπ., γιατί… είχαμε την ελληνική ομογένεια εκεί και δεν μπορούσαμε να την εγκαταλείψουμε.
Με αφορμή την εθνικιστική υστερία της παρέας του σημερινού πρωθυπουργού για το όνομα της «Μακεδονίας που είναι ελληνική», μετά την αποτυχημένη σύνοδο κορυφής της Λισαβόνας (1992), η Ελλάδα, έχοντας άρει προηγουμένως το βέτο για τη χρηματοδότηση της Τουρκίας με πόρους της Ε.Ε., εξασφάλισε μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να αναγνωρίσει τα Σκόπια με μια ονομασία που δεν θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία». Η κυβέρνηση καυχιόταν για «εθνική επιτυχία», ενώ το ΠΑΣΟΚ την κατηγόρησε για «μειοδοσία». Κι επειδή δεν γινόταν τίποτα με τα… εμπάργκο του κάθε Τράγκα στα ολλανδικά και δανέζικα τυριά και δεν άρεσε στην ελληνική κυβέρνηση και το νέο «προκλητικό» Σύνταγμα των Σκοπίων, αποφασίστηκε να επιβληθεί εμπάργκο πετρελαίου κατά της ΠΓΔΜ, πράγμα που οδήγησε στην αύξηση του λαθρεμπορίου ανάμεσα στις δύο χώρες μέσω Βουλγαρίας. Κατά τη διάρκεια του εμπορικού αποκλεισμού, οι ίδιοι οι δήθεν πατριώτες επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης έκαναν λαθρεμπόριο, πετρελαίου κυρίως, τροφοδοτώντας Σκόπια και Σερβία και δημιουργώντας τεράστιες περιουσίες.
Η… κηδεία της Λισαβόνας
Λίγους μήνες αργότερα, η απόφαση της Λισαβόνας είχε ενταφιαστεί και στις 7 Απριλίου του 1993 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίζει να εντάξει στους κόλπους του τα Σκόπια με την προσωρινή ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αντιλαμβανόμενος ότι το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων έπρεπε να κλείσει πριν να είναι πολύ αργά για την Ελλάδα, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ήρθε σε ρήξη με τη «σκληρή γραμμή» στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος και ιδιαίτερα με τον εθνικιστή Α. Σαμαρά, που αργότερα θα αποσκιρτούσε και θα ίδρυε δικό του πολιτικό κόμμα, την Πολιτική Ανοιξη.
Στις πρόωρες εκλογές που έγιναν στην Ελλάδα στις 10 Οκτωβρίου του 1993 το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει και πάλι τη διακυβέρνηση της χώρας με ένα ποσοστό 46,5% και αποφασίζει να υιοθετήσει «σκληρή στάση» στο ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων. Στις 8 Φεβρουαρίου οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν την ΠΓΔΜ. Οκτώ ημέρες αργότερα το υπουργικό συμβούλιο της Ελλάδας αποφασίζει την κήρυξη νέου «οικονομικού αποκλεισμού» κατά των Σκοπίων, στερώντας το ζωτικό για την οικονομική επιβίωση της χώρας λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Πριν περάσουν 48 ώρες, όλες οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής, με πρώτη και καλύτερη την Τουρκία, έστειλαν εκπροσώπους τους στη Σόφια για να συζητήσουν τρόπους εναλλακτικού εφοδιασμού της ΠΓΔΜ. Μέσα σε λίγες ημέρες το γενναίο μερίδιο που καταλάμβανε η χώρα μας στο εμπόριο με τα Σκόπια το απέκτησαν οι άλλες γειτονικές χώρες.
Οπως ήταν αναμενόμενο, η ελληνική πρωτοβουλία για την επιβολή εμπάργκο βρήκε αντίθετη την Ε.Ε. Η Ελλάδα βρέθηκε έτσι κατηγορούμενη και στις 13 Απριλίου του 1994, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την παρέπεμψε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο ευτυχώς απέρριψε τις αιτήσεις λήψης προσωρινών ασφαλιστικών μέτρων σε βάρος της χώρας μας. Ο Πάγκαλος ομολογούσε ότι αυτό που στην ουσία συνέβαινε ήταν ένα «εκτεταμένο λαθρεμπόριο κατά μήκος των συνόρων».
Το εμπάργκο δεν έβλαπτε μόνον την ΠΓΔΜ, αλλά και την Ελλάδα και δεν φαινόταν να αμβλύνει τη στάση των Σκοπίων, παρότι τα «παπαγαλάκια» του εθνικισμού διέδιδαν ότι ο αποκλεισμός της ΠΓΔΜ έπληξε την οικονομία της κατά 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια! Δεν μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ ακόμη. Επρεπε να βρεθεί ένας δρόμος για συμβιβασμό. Επειτα από έντονη παρασκηνιακή δράση και ενεργό παρέμβαση των ΗΠΑ, οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές υπέγραψαν στις 13 Σεπτεμβρίου του 1995 στη Νέα Υόρκη τη λεγόμενη «Ενδιάμεση Συμφωνία» και η Αθήνα ήρε το εμπάργκο, ενώ τα Σκόπια έβγαλαν το αστέρι της Βεργίνας από τη σημαία τους.
Τα Σκόπια δεσμεύτηκαν να αλλάξουν άρθρα του Συντάγματός τους, που υπονοούσαν εδαφικές διεκδικήσεις και αλυτρωτικές βλέψεις. Αν και πουθενά στο κείμενο της συμφωνίας δεν αναφέρθηκε το όνομα των Σκοπίων εντούτοις το προσωρινό όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», με το οποίο τα Σκόπια έγιναν δεκτά στον ΟΗΕ το 1993, έγινε επίσημα αποδεκτό και από την ελληνική πλευρά. Οι δύο πλευρές δεσμεύτηκαν να εξομαλύνουν και να διευρύνουν τις σχέσεις τους σε όλους τους τομείς. Οσο για το τελικό όνομα των Σκοπίων, αυτό παραπέμφθηκε στους διαπραγματευτές-πρεσβευτές των δύο χωρών στον ΟΗΕ, που θα προετοίμαζαν τον δρόμο για την τελική λύση. Ο δρόμος για τη συμφιλίωση των δύο χωρών είχε ευτυχώς ανοίξει.
Επενδύσεις στην ΠΓΔΜ
Από το 1995 έως σήμερα οι σχέσεις Αθηνών-Σκοπίων αναπτύχθηκαν στον οικονομικό τομέα. Οι ελληνικές επιχειρήσεις προέβησαν σε μεγάλες επενδύσεις και εξαγορές. Τα Ελληνικά Πετρέλαια εξαγόρασαν το διυλιστήριο της ΟΚΤΑ, η Εθνική Τράπεζα τη Stopanska Banka, o OTE ανέλαβε τη 2η άδεια κινητής τηλεφωνίας, ο Βερόπουλος εγκατέστησε μια αλυσίδα από σουπερμάρκετ (VERO) κ.ά. Επενδύοντας σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ, η Ελλάδα έγινε η 1η και με διαφορά επενδύτρια δύναμη στην ΠΓΔΜ και έκτοτε ελέγχει νευραλγικούς τομείς της οικονομίας των Σκοπίων.
Κι όλα αυτά, ενώ από το 1991 υπήρχε πακέτο συμφωνίας με τη μεσολάβηση Πινέιρο η ΠΓΔΜ να ονομαστεί «Νέα Μακεδονία», πρόταση που απορρίφθηκε από το συμβούλιο των Ελλήνων πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις 13 Απριλίου 1992. Το απέρριψαν όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ. http://www.efsyn.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
14-8-2014
Περισσεύουν η υποκρισία και η σκοπιμότητα στη συζήτηση και στις «πολιτικές προτάσεις» γύρω από το ρωσικό εμπάργκο και τις συνέπειές του στις χώρες που δεν υποστηρίζουν τις εθνικές αφυπνίσεις των ρωσικών πληθυσμών σε περιοχές της Ουκρανίας και τις πιθανές αλλαγές συνόρων στην περιοχή. Στη Ρωσία ήδη οι πατριώτες νιώθουν εθνική υπερηφάνεια για το εμπορικό εμπάργκο στη «Δύση» και με το ερώτημα-σύνθημα «Θέλεις παρμεζάνα ή την Κριμαία;». Αύριο θα πουν «Θέλεις ελληνικά ροδάκινα, γερμανικά λουκάνικα, γαλλικά κρασιά ή το Ντονέτσκ;» και ούτω καθεξής…
Η ελληνική κυβέρνηση -παίζοντας όπως πάντα κουτοπόνηρα στη διεθνή σκηνή- κλείνει το μάτι στην εκλογική της πελατεία στην Ελλάδα, ενώ ακολουθεί πιστά όλες τις νεοψυχροπολεμικές επιλογές της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, ότι δεν τρέχει και τίποτα με το εμπάργκο. Αφήνει για τους ιθαγενείς να πιστεύουν ότι «εμείς παραδοσιακά είμαστε σύμμαχοι του «ξανθού γένους»», όπως έλεγαν κι οι Αγιορείτες γέροντες τάδε και τάδε, καθώς και χιλιάδες άλλοι «ρομαντικοί» εθνικόφρονες πολιτικοί και διαμορφωτές της γεωπολιτικής των «τόξων της Ορθοδοξίας».
Και την πίτα και τον σκύλο
Το ΥΠΕΞ -κατά τα κλασικά- ήδη έχει αρχίσει δήθεν να καταγράφει τη ζημιά στις ελληνικές εξαγωγές προς τη Ρωσία και υπόσχεται ότι θα αποζημιώσει τους εξαγωγείς με λεφτά από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο, δηλαδή. Η ζημιά λέει ο ένας θα είναι 250 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, 140 λέει ο άλλος. Οι βουλευτές της περιφέρειας και οι παραγωγοί δίνουν τα δικά τους στοιχεία για τη ζημιά και ζητούν να προαγοράσει το ελληνικό κράτος, η Ε.Ε. και δεν ξέρω κι εγώ ποιοι άλλοι τα ελληνικά προϊόντα που δεν θα εξαχθούν στη Ρωσία, ενώ η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου λέει σε όλους ναι, κερδίζοντας χρόνο.
Στο κοντινό παρελθόν οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν χειριστεί αρκετές περιπτώσεις διεθνών αποκλεισμών με μοναδική υποκρισία. Για παράδειγμα η περίπτωση του εμπάργκο πετρελαίου και αθλητικών και πολιτιστικών ανταλλαγών με τη ρατσιστική Νότια Αφρική (πριν από την πτώση του εφιαλτικού καθεστώτος του απαρτχάιντ). Τα ελληνόκτητα πλοία με την ανοχή των ελληνικών αρχών έσπαγαν συστηματικά το εμπάργκο καυσίμων του ΟΗΕ, Ελληνες αθλητές και καλλιτέχνες πηγαινοέρχονταν επί χρόνια κ.λπ., γιατί… είχαμε την ελληνική ομογένεια εκεί και δεν μπορούσαμε να την εγκαταλείψουμε.
Με αφορμή την εθνικιστική υστερία της παρέας του σημερινού πρωθυπουργού για το όνομα της «Μακεδονίας που είναι ελληνική», μετά την αποτυχημένη σύνοδο κορυφής της Λισαβόνας (1992), η Ελλάδα, έχοντας άρει προηγουμένως το βέτο για τη χρηματοδότηση της Τουρκίας με πόρους της Ε.Ε., εξασφάλισε μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να αναγνωρίσει τα Σκόπια με μια ονομασία που δεν θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία». Η κυβέρνηση καυχιόταν για «εθνική επιτυχία», ενώ το ΠΑΣΟΚ την κατηγόρησε για «μειοδοσία». Κι επειδή δεν γινόταν τίποτα με τα… εμπάργκο του κάθε Τράγκα στα ολλανδικά και δανέζικα τυριά και δεν άρεσε στην ελληνική κυβέρνηση και το νέο «προκλητικό» Σύνταγμα των Σκοπίων, αποφασίστηκε να επιβληθεί εμπάργκο πετρελαίου κατά της ΠΓΔΜ, πράγμα που οδήγησε στην αύξηση του λαθρεμπορίου ανάμεσα στις δύο χώρες μέσω Βουλγαρίας. Κατά τη διάρκεια του εμπορικού αποκλεισμού, οι ίδιοι οι δήθεν πατριώτες επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης έκαναν λαθρεμπόριο, πετρελαίου κυρίως, τροφοδοτώντας Σκόπια και Σερβία και δημιουργώντας τεράστιες περιουσίες.
Η… κηδεία της Λισαβόνας
Λίγους μήνες αργότερα, η απόφαση της Λισαβόνας είχε ενταφιαστεί και στις 7 Απριλίου του 1993 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίζει να εντάξει στους κόλπους του τα Σκόπια με την προσωρινή ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αντιλαμβανόμενος ότι το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων έπρεπε να κλείσει πριν να είναι πολύ αργά για την Ελλάδα, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ήρθε σε ρήξη με τη «σκληρή γραμμή» στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος και ιδιαίτερα με τον εθνικιστή Α. Σαμαρά, που αργότερα θα αποσκιρτούσε και θα ίδρυε δικό του πολιτικό κόμμα, την Πολιτική Ανοιξη.
Στις πρόωρες εκλογές που έγιναν στην Ελλάδα στις 10 Οκτωβρίου του 1993 το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει και πάλι τη διακυβέρνηση της χώρας με ένα ποσοστό 46,5% και αποφασίζει να υιοθετήσει «σκληρή στάση» στο ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων. Στις 8 Φεβρουαρίου οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν την ΠΓΔΜ. Οκτώ ημέρες αργότερα το υπουργικό συμβούλιο της Ελλάδας αποφασίζει την κήρυξη νέου «οικονομικού αποκλεισμού» κατά των Σκοπίων, στερώντας το ζωτικό για την οικονομική επιβίωση της χώρας λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Πριν περάσουν 48 ώρες, όλες οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής, με πρώτη και καλύτερη την Τουρκία, έστειλαν εκπροσώπους τους στη Σόφια για να συζητήσουν τρόπους εναλλακτικού εφοδιασμού της ΠΓΔΜ. Μέσα σε λίγες ημέρες το γενναίο μερίδιο που καταλάμβανε η χώρα μας στο εμπόριο με τα Σκόπια το απέκτησαν οι άλλες γειτονικές χώρες.
Οπως ήταν αναμενόμενο, η ελληνική πρωτοβουλία για την επιβολή εμπάργκο βρήκε αντίθετη την Ε.Ε. Η Ελλάδα βρέθηκε έτσι κατηγορούμενη και στις 13 Απριλίου του 1994, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την παρέπεμψε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο ευτυχώς απέρριψε τις αιτήσεις λήψης προσωρινών ασφαλιστικών μέτρων σε βάρος της χώρας μας. Ο Πάγκαλος ομολογούσε ότι αυτό που στην ουσία συνέβαινε ήταν ένα «εκτεταμένο λαθρεμπόριο κατά μήκος των συνόρων».
Το εμπάργκο δεν έβλαπτε μόνον την ΠΓΔΜ, αλλά και την Ελλάδα και δεν φαινόταν να αμβλύνει τη στάση των Σκοπίων, παρότι τα «παπαγαλάκια» του εθνικισμού διέδιδαν ότι ο αποκλεισμός της ΠΓΔΜ έπληξε την οικονομία της κατά 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια! Δεν μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ ακόμη. Επρεπε να βρεθεί ένας δρόμος για συμβιβασμό. Επειτα από έντονη παρασκηνιακή δράση και ενεργό παρέμβαση των ΗΠΑ, οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές υπέγραψαν στις 13 Σεπτεμβρίου του 1995 στη Νέα Υόρκη τη λεγόμενη «Ενδιάμεση Συμφωνία» και η Αθήνα ήρε το εμπάργκο, ενώ τα Σκόπια έβγαλαν το αστέρι της Βεργίνας από τη σημαία τους.
Τα Σκόπια δεσμεύτηκαν να αλλάξουν άρθρα του Συντάγματός τους, που υπονοούσαν εδαφικές διεκδικήσεις και αλυτρωτικές βλέψεις. Αν και πουθενά στο κείμενο της συμφωνίας δεν αναφέρθηκε το όνομα των Σκοπίων εντούτοις το προσωρινό όνομα «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», με το οποίο τα Σκόπια έγιναν δεκτά στον ΟΗΕ το 1993, έγινε επίσημα αποδεκτό και από την ελληνική πλευρά. Οι δύο πλευρές δεσμεύτηκαν να εξομαλύνουν και να διευρύνουν τις σχέσεις τους σε όλους τους τομείς. Οσο για το τελικό όνομα των Σκοπίων, αυτό παραπέμφθηκε στους διαπραγματευτές-πρεσβευτές των δύο χωρών στον ΟΗΕ, που θα προετοίμαζαν τον δρόμο για την τελική λύση. Ο δρόμος για τη συμφιλίωση των δύο χωρών είχε ευτυχώς ανοίξει.
Επενδύσεις στην ΠΓΔΜ
Από το 1995 έως σήμερα οι σχέσεις Αθηνών-Σκοπίων αναπτύχθηκαν στον οικονομικό τομέα. Οι ελληνικές επιχειρήσεις προέβησαν σε μεγάλες επενδύσεις και εξαγορές. Τα Ελληνικά Πετρέλαια εξαγόρασαν το διυλιστήριο της ΟΚΤΑ, η Εθνική Τράπεζα τη Stopanska Banka, o OTE ανέλαβε τη 2η άδεια κινητής τηλεφωνίας, ο Βερόπουλος εγκατέστησε μια αλυσίδα από σουπερμάρκετ (VERO) κ.ά. Επενδύοντας σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ, η Ελλάδα έγινε η 1η και με διαφορά επενδύτρια δύναμη στην ΠΓΔΜ και έκτοτε ελέγχει νευραλγικούς τομείς της οικονομίας των Σκοπίων.
Κι όλα αυτά, ενώ από το 1991 υπήρχε πακέτο συμφωνίας με τη μεσολάβηση Πινέιρο η ΠΓΔΜ να ονομαστεί «Νέα Μακεδονία», πρόταση που απορρίφθηκε από το συμβούλιο των Ελλήνων πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις 13 Απριλίου 1992. Το απέρριψαν όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ. http://www.efsyn.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
14-8-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου