Κυριακή, Νοεμβρίου 03, 2013

ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΛΕΘΡΟ

Του Τάσου Σαραντή

Η Βρετανία ετοιμάζεται για την κατασκευή νέων πυρηνικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας βασιζόμενη στη σχετική εμπειρία της Κίνας, παραβλέποντας το γεγονός ότι η ίδια η Κίνα οδεύει προς την πυρηνική καταστροφή. Κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αφού κάποια μέλη της βιομηχανίας πυρηνικής ενέργειας βασίζονται πάρα πολύ σε θεωρητικούς υπολογισμούς, όταν μόνο η εμπειρία μπορεί να παράσχει πραγματική ακρίβεια.

Η διάρκεια ζωής των πυρηνικών αντιδραστήρων υπολογίζεται σε «χρόνια αντιδραστήρα». Ενας χρόνος αντιδραστήρα ισοδυναμεί με μία λειτουργία των αντιδραστήρων για ένα ημερολογιακό έτος. Τα 443 πυρηνικά εργοστάσια ενέργειας στον κόσμο έχουν διανύσει συνολικά 14.767 χρόνια αντιδραστήρα, μια περίοδο κατά την οποία υπήρξαν 23 ατυχήματα που συνδέονταν με την τήξη του πυρήνα των αντιδραστήρων. Αυτό ισοδυναμεί με ένα σοβαρό ατύχημα κάθε 642 χρόνια αντιδραστήρα. Μήπως καθησυχαστήκατε επειδή αυτό ακούγεται σπάνιο;

Σύμφωνα με τις απαιτήσεις σχεδιασμού, ένα ατύχημα της κλίμακας αυτής θα πρέπει να συμβαίνει μόνο μία φορά κάθε 20.000 χρόνια αντιδραστήρα. Ομως, η πραγματική συχνότητα είναι 32 φορές υψηλότερη από ό,τι επιτρέπει η θεωρία. Ορισμένοι υποστηρίζουν αυτή η κριτική είναι άδικη, αφού 17 από αυτά τα 23 ατυχήματα οφείλονται σε ανθρώπινο λάθος – παράγοντας που είναι δύσκολο να ληφθεί υπ΄ όψιν στους υπολογισμούς. Ομως, τα ανθρώπινα λάθη είναι αδύνατο να εξαλειφθούν, λόγος για τον οποίο δεν μπορούν να αγνοηθούν. Ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος τα ατυχήματα που οφείλονται σε ανθρώπινο λάθος, οι τεχνικές ελλείψεις έχουν προκαλέσει τήξη του πυρήνα μία φορά κάθε 2.461 χρόνια αντιδραστήρα. Αυτό είναι περισσότερο από οκτώ φορές υψηλότερο από τους θεωρητικούς υπολογισμούς.

Οι ΗΠΑ και η πρώην Σοβιετική Ενωση είχαν θέσει σε λειτουργία την πυρηνική ενέργεια για 267 και 162 χρόνια αντιδραστήρα αντίστοιχα, πριν να υποστούν ένα σοβαρό ατύχημα. Η Ιαπωνία κατάφερε να διανύσει 1.442 χρόνια αντιδραστήρα πριν να χτυπηθεί από τη Φουκουσίμα. Κατά τη στιγμή του ατυχήματος στο Three Mile Island το 1979, οι ΗΠΑ διέθεταν 52 πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίοι είχαν τεθεί σε λειτουργία για 267 χρόνια αντιδραστήρα, ή κατά μέσον όρο 5,1 έτη ανά αντιδραστήρα. Κατά τη στιγμή της καταστροφής του Τσερνομπίλ το 1986, οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Σοβιετικής Ενωσης είχαν ένα μέσο όρο ζωής μόλις 3,5 χρόνια αντιδραστήρα.

Επειτα από αυτά τα γεγονότα, βελτιώσεις στον τομέα της πυρηνικής ασφάλειας πραγματοποιήθηκαν σε όλο τον κόσμο. Οι μεγαλύτερες πρόοδοι συντελέστηκαν στις ΗΠΑ, αλλά συνολικά ο ρυθμός επέκτασης των πυρηνικών σταθμών επιβραδύνθηκε, οι τεχνολογικές βελτιώσεις μείωσαν σημαντικά τις πιθανότητες ενός ατυχήματος, αναπτύχθηκαν νέοι τύποι σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και η διαχείριση της ασφάλειας ενισχύθηκε. Χάρη σε αυτά τα σημαντικά μέτρα, δεν υπήρξε σοβαρό ατύχημα στις ΗΠΑ ή την πρώην Σοβιετική Ενωση από το 1986.

Ωστόσο, η μόνη χώρα με περισσότερα από 50 εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας που δεν έχει υποστεί σοβαρό ατύχημα είναι η Γαλλία, με 58 σταθμούς πυρηνικής ενέργειας και συνολικά 1.519 χρόνια αντιδραστήρα. Η Γαλλία έχει πολλά πλεονεκτήματα στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας: μια μακρά ιστορία πυρηνικής τεχνολογίας και εγχώριας έρευνας, καλές πυρηνικές εγκαταστάσεις επανεπεξεργασίας πυρηνικών καυσίμων και ολοκληρωμένη πολιτική για την πυρηνική ανάπτυξη. Εντούτοις, είναι πολύ νωρίς για να πούμε αν αυτά θα εξασφαλίσουν άλλες έξι δεκαετίες ασφαλούς λειτουργίας.

Η Κίνα έχει ήδη 15 πυρηνικούς σταθμούς και φαίνεται ότι θα έχει 41 από το 2015. Εχουν κατασκευαστεί με διάφορα μοντέλα, με τεχνολογία που εισήχθη από τη Γαλλία, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Οι υφισταμένων πυρηνικοί σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Κίνας χρησιμοποιούν κυρίως τεχνολογία δεύτερης γενιάς. Η Κίνα προβλέπεται να έχει 71 πυρηνικούς σταθμούς έως το 2020. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα η Κίνα πιθανότατα θα πληγεί από ένα μείζον πυρηνικό ατύχημα μέσα στα επόμενα 69 χρόνια. Η κινεζική πυρηνική τεχνολογία μπορεί να θεωρηθεί ότι πλησιάζει το παγκόσμιο επίπεδο, με παρόμοιο σχεδιασμό, πρότυπα ασφάλειας και λειτουργίας. Μόνο που, για να μειώσουν το κόστος, οι Κινέζοι σχεδιαστές συχνά κάνουν περικοπές στην ασφάλεια.

Ομως, αν συνυπολογιστεί ότι η Κίνα σχεδιάζει την κατασκευή 30 επιπλέον σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας τρίτης γενιάς μεταξύ 2015 και 2020, τότε ο κίνδυνος ενός πυρηνικού ατυχήματος στη χώρα έρχεται ακόμη πιο κοντά, κάπου μεταξύ 2020 και 2030. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι, «θεωρητικά», οι αντιδραστήρες τρίτης γενιάς είναι πιο ασφαλείς σε σχέση με εκείνους της δεύτερης γενιάς. Εντούτοις, στην πραγματικότητα, αυτά τα 30 πυρηνικά εργοστάσια θα χρησιμοποιούν αντιδραστήρες που δεν έχουν ελεγχθεί λειτουργικά.

Επιπλέον, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η πρώην Σοβιετική Ενωση βρέθηκαν αντιμέτωπες με πυρηνικά ατυχήματα τόσο σύντομα διότι, εκτός από την έλλειψη εμπειρίας και την ανώριμη τεχνολογία, διαπνέονταν από μια ψυχροπολεμική νοοτροπία, αγωνιζόμενες και οι δύο να γίνουν το «νούμερο ένα» στον κόσμο της πυρηνικής ενέργειας. Παρόμοιες συμπεριφορές υπάρχουν στην Κίνα σήμερα. Οι πυρηνικοί ιθύνοντες έχουν στόχο να οικοδομήσουν έως και 500 πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι το 2050, αριθμός που υπερβαίνει τους συνολικά 443 που υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο, επιτρέποντας στη χώρα να διεκδικήσει το «νούμερο ένα» και σε αυτόν τον τομέα.

πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών



ΠΡΕΖΑ TV
3-11-2013

Δεν υπάρχουν σχόλια: